|
|
|
|
|
|
|
|
هنر گفت و گو ـ کازیو سجیما و ریو نیشیزاوا با ادان کرکیل
|
|
|
(مفاهيم و نظريات معماري - زيبايي شناسي
)
|
|
معمار بودن، صبر و حوصله می خواهد. فرض کنید سال 2002 است و شما بالاترین افتخار شغلی خود را تا به آن روز به دست می آورید و در مسابقه ی طراحی موزه ی جدید هنر در منهتن، یکی از ارزشمندترین جاهای جهان، برنده می شوید.
حالا وقت شامپاین بازکردن است؟ خوب، نه کاملاً. برای معماران، برنده ی مسابقه شدن مثل این است که، سراسیمه، نخستین گام را به درون مارپیچی بزرگ و غول آسا بگذارید؛ مارپیچی که آن قدر بزرگ و پیچ در پیچ است که شاید سال ها طول بکشد تا از آن سرش بیرون بیایید.
ساناآ، دفتر معماری ژاپنی، که کازیو سِجیما (متولد 1956) و شاگرد دیروز و شریک امروزش ریوئه نیشیزاوا (متولد 1966) اساس آن را شکل می دهند، در سال 1995 آغاز به کار کرد. باید کهنه کار باشند، نه؟ خوب، پس از این که در سال های پایانی قرن بیستم در در چندین مسابقه ی معتبر (از جمله موزه ی جدید هنر منهتن) برنده شدند، در همین سه یا چهار سال اخیر بود که بالاخره توانستند از مارپیچشان بیرون بیایند و ثمره ی واقعیِ نگرش شگفت انگیزشان نسبت به معماری را به جهانیان عرضه کنند.
در سال 2004، موزه ی قرن بیست و یکمیِ هنر معاصرِ کانازاوا در غربِ روستایی نشین ژاپن گشوده شد و بی درنگ جایزه ی شیر طلاییِ دوسالانه ی معماری ونیز را از آن خود کرد. این ساختمان متشکل از سازه ای شیشه ای و مدور بود که چندین گالری مربع شکل را در برمی گرفت.
یک سال پیش تر، آنها نخستین کار بزرگشان در توکیو را به پایان برده بودند: ساختمان لوکس و نما-شیشه ای کریستین دیور. در سال 2006، به همراه چندین ساختمان دیگر در اروپا، نخستین سفارش بزرگ خود در آمریکا را نیز به پایان رساندند: پاویونِ شیشه ای موزه ی هنر تولِدو که برخی از منتقدان را شگفت زده کرد زیرا شاید این نخستین موزه ی تماماً شفاف جهان بود؛ تمامی دیوارهای داخلی و خارجی این بنا از شیشه ساخته شد.
در ابتدای سال گذشته بود که محافل معماری ناچار شدند نام ساناآ را نیز در فهرست نوآورترین معماران جهان در کنار بزرگانی هم چون فرانک گری، رم کولهاس، رنزو پیانو، تادائو آندو و تویو ایتو وارد کنند.
سپس نوبت به پروژه ی منهتن رسید: در اول دسامبر سال 2007، موزه ی جدید هنر معاصر به روی عموم گشوده شد. سجیما و نیشیزاوا، پیش از آن که عازم فستیوال گشایش این پروژه شوند، همراه با جِپَن تایمز بر سر یک میز می نشینند و درباره ی این پروژه و این که چطور به اینجا رسیدند، به گفتگو می پردازند.
|
|
|
|
|
|
|
|
پیتر زُمتُـر؛ زمان خدایان گریخته و منِ تَرک خُرده مدرن
|
|
|
(مفاهيم و نظريات معماري - تاريخ معماري
)
|
|
پاویون گالری سرپنتین، یکی از مهم ترین اتفاقات معماری جهان در سال 2011 است؛ اتفاقی که تابستان امسال را برای بسیاری از معماران و رسانه های معماری داغ تر کرده است. همه دوست دارند ببینند که پیتر زومتور، این معمار کم حرف و کم حاشیه سویسی و این چهره مرموز، چه چیز جدیدی به دنیای معماری معاصر جهان اضافه کرده است.
|
|
|
|