طراحی دیوار:

طراحی این نمایشگاه بر پایه مفهوم شهر هوشمند، با نگاه بر نقش دیوار ها در شهر و عملکرد اولیه آنها به مثابه جدا کننده استوار بود. با توجه به این نکته که شهر هوشمند و شهر قرن بیست و یکم، نیازمند یک تغییر دیدگاه و بازتعریف کامل در معماری معمولی شهری و انطباق راه حال های شهری کنونی و راه حل های بازیافت شده از گذشته است.

با توسعه صورت گرفته در فناوری های ساخت و ابزار دیجیتال، اکنون این توانایی را داریم که اشکال جدیدی از دیوار را تصور و خلق کنیم، دیوار هایی که دیگر تک کارکردی نیستند و به شکل بند به بند به گونه ای طراحی و اجرا می شوند که قابلیت انطباق هرچه بیشتر با شرایط و برنامه ریزی های جدید را داشته باشند. تلاش ما از ابتدا در جهت به چالش کشیدن طراحی معمولی دیوار و پی­ریزی روش هایی برای دستیابی به شیوه ای از طراحی بود که از نفش تعریف شده برای آن فراتر می­رود.

دیوار­های آجری و بتنی معمولی در این ابعاد هندسه­هایی مستقیم و عمودی تولید می­کنند که ماهیت تقسیم، جدا سازی و شکستن فضا را دارند، و این ویژگی غالب آنهاست که گاه به هرچه سلب تر و سنگین تر شدن آنها، یا به عبارت دیگر به بار بیهوده فضایی آنها می افزاید؛ که این به معنای استفاده ناکارامد از مواد و مصالح زیاد است.

دیوار لوئیپ این ویژگی های را به چالش می کشد و از طریق طراحی خلاقانه به سطحی طراحی شده در قطعات کوچکتر دست پیدا می­کند که جهت و تراکم قطعات سازنده ان ، مدیریت نور و دید به سوی دیگر را ممکن می سازند. این اجزای سازنده از یکی از رایج ترین مصالح، یعنی قطعات الوار ساخته شده اند.

در این رویکرد که از طریق طراحی هوشمند دیجیتال انجام می گیرد، امکان گریز از هندسه ای عمودی و رسیدن به هندسه ای انعطاف پذیر به دیوار داده می شود، به گونه ای که دیوار مسیری منحنی وار در پلان پی ریزی، و با پیچیدن به دور فضا مجموعه ای از "موقعیت" ها خلق می­کند. چیزی که دیوارهای معمولی از انجام آن عاجز اند.  تاثیر نهایی فرمی پویا ست که علیرغم پرداخت دقیق و جزء به جزء، وزنی به اندازه 65 درصد سبک تر از یک دیوار معمولی با مصالح مشابه دارد. چنین استفاده هدفمندی از مواد و مصالح در جهت ساخت سبک و تولید آسان، به ما این امکان را می داد که دیوار را به راحتی حمل و نقل و درمحل مورد نظر نصب کنیم.

گرافیک دیوار:

عناصر گرافیکی که روی دیوار نقش می بندند بیش از پیش بر المان های ریزتر سازنده اش تاکید می­کنند. هر پیکسل، نصب شده در منتهای هر قطعه از الوار های سازنده دیوار، نماینده بخشی از مجموعه­ای از اطلاعات مربوط به شهر لندن و دانشگاه های بریتانیا ست، که با تکنیک  طراحی و نصب خاص منحصرا برای نمایشگاه طراحی و برنامه ریزی شده بود.

پیکسل های مورد اشاره در مجموع به صورت سه بعدی طراحی، و سپس به قطعات سازنده دیوار تقسیم شدند، به گونه ای که نماینده ماهیت پیچیده و متکثر شهر قرن بیست و یکم، و همچنین یکی از مهم ترین عوامل شکل دهنده شهر لندن، یعنی کوریدور های منتهی به کلیسای جامع سینت پاول باشند.

این کوریدور ها در شهر لندن، عامل اصلی شکل گیری خط آسمان امروزی این شهر بوده اند. درست مانند این کوریدورها، با نگاه کردن از زوایای مختلف به سمت دیوار سه بعدی طراحی شده در این نمایشگاه، می توان به اطلاعاتی راجع به لندن امروز و نقش این ذرات (پیکسل ها) ی اطلاعات در شکل گیری لندن به عنوان یک کلیت پی برد.

به موازات این رویکرد، با ابزار طراحی پارامتریک شیوه منحصر بفردی برای انعکاس داده ها و نقشه هایی مربوط به تراکم و بافت قومی روی پیکسل های دیوار به کارگرفته شد، تا این دو را به عنوان دو عامل مهم در شکل گیری شهر های قرن بیست و یکم  معرفی کند.