پروژه موازی

پروژه موازی ، پروژه ای بود که در قالب مسابقه دلچه ویتا شکل گرفت، طبق خواسته مسابقه می بایست معماری داخلی ای در فضایی به ابعاد هفت در هفت در بیست متر انجام شود . کانسپت مرکزی پروژه در نقد فضاهای ایدئولوژیک – به معنای فضاهایی که شکل خاصی از رفتار، سکونت و نهایتا زیست را ( تحت عنوان شکل نرمال زیست )تحمیل می کنند – و در جهت ایجاد امکان شکل های متفاوت و محتمل "بودن" شکل گرفت و لذا پروژه را به دو قسمت _و در واقع دو جهان _موازی تقسیم کرد، قسمت ایدئولوژیک و غیر ایدئولوژیک .

 قاعدتا مسئله اصلی چگونگی دست پیدا کردن به فضایی بود که سریعا و به راحتی در نظام ایدئولوژیک "هضم" نشود لذا تلاش شد تا این ایده از طریق ایجاد "فضای غیر استاندارد" پیگیری شود در این راستا استراتژی طراحی به گونه ای شد که پروژه در عرض و از وسط به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم و فضاهای مختلف و متعارف بناهای مسکونی مثل خواب ، نشیمن ، آشپزخانه و سرویس ها در قسمت غربی سازماندهی شوند تا نتیجتا در قسمت شرقی فضایی غیر استاندارد به ابعاد سه و نیم در هفت در بیست متر ایجاد شود تا فارغ از ایدئولوژی ها و کلیشه های فضایی مرسوم امکان شکل گیری رفتار ها و رخداد های جدید و متنوع را فراهم سازد. گویی این بخش از فضا از منطق دیگری پیروی می کند، منطق "فانتزی".

زنان ، نیازها و تجربیات زیسته زنانه بواسطه آنکه عموما بیرون از فرآیند ها و مولفه های طراحی فضاها (تقریبا در هر کاربری و مقیاسی) و موقعیت ها (و گاهی تجربه آنها) قرار دارند به نوعی بخش سرکوب شده هر فرایند طراحی محسوب می شوند لذا این فضای جدید همچون ناخودآگاهی زنانه پر شد از بدن، نیاز و تجربیات نزیسته زنانه و توسط این منطق جدید شکل گرفت.