باوجود تغییر وتحولاتی که در طول تاریخ  از زمان ساخت اولین مسجد توسط پیامبر تا دوره های بعد بر روی ظاهرمعماری مسجد  صورت گرفته  اما  اکثر انها  دارای ویژگی های  مشترکی ورای لایه ظاهر  هستند :

سادگی:

“مسجد خانه خدا برروی زمین است” پرهیز ازتجمل گرایی در ایات وروایات زیادی درخصوص بنای مسجد سفارش شده است.

فضاگرابودن:

ویژگی بارز مسجد پیامبر  فضاگرابودن ان بوده و از این ویژگی در مساجد سنتی نیز  غبلت نشده است.

نفوذپذیری:

مسجد به عنوان یک پایگاه اجتماعی هرگز دیوارش بروی مخاطب خود صلب نبوده و ارتباط خالق ومخلوق در بنای مسجد نباید صرفا بایک در برقرار باشد.

خوانایی:

فرم یک بنا باید معرف کاربری خود باشد . در بنای مساجد موفق این  مورد همواره با شرط رعایت تشخص , حریم وحرمت بنا همراه بوده است.

نور وشفافیت:

ویژگی بارز معماری ایرانی کاستن از جرم افزودن به فضاست یعنی همان شفافیت... خداوند خود را در قران نور  معرفی کرده و نور تنها صفت قابل درک  برای انسان هم به لحاظ ذهنی هم به لحاظ عینی است وقطعا از همین روست که نور عامل حیات بخش بر زندگی انسان بوده وهرگز ازاین عامل ارامش بخش در معماری مساجد گذشته  غفلت نشده است.

باتوجه به بحث نور که در معماری گذشته مسجد نیز از آن غفلت نشده وهمچنین مستحب بودن خواندن نماز در محلی که آسمان از آن نقطه قابل مشاهده است ، شفاف بودن حجم شبستان اصلی جهت حجوم نور به داخل فضا از ایده های اصلی این طرح میباشد.

کاربری های ایجاد شده در اطراف مسجد:

راسته بازارهای سرپوشیده ونیمه سرپوشیده:

الگوبرداری از راسته بازارهای سرپوشیده در مجاورت مسجد به منظور افزایش حس پویای و امنیت.

میدان شهری :  به منظور افزایش حس سرزندگی و نشاط اجتماعی. جهت  احترام به بنای مسجد کلیه کاربری های الجاقی  فرهنگی و تفرجی داخل زمین قرارگرفته تا مسجد همچون نگینی دز این میدان  خودنمایی کند.