ایده این پروژه برگرفته شده از هویت معماری ایرانی می باشد ،  به گونه ای که تمام مشخصه های معماری ایرانی قابل مشاهده است . در این فصل قصد داریم با تبیین این خصوصیات و انطباق آن ها با اجزا و روح پروژه ، ببینیم در این زمینه تا چه حد موفق بوده ایم . ابتدا در این روند لازم است که مهمترین خصوصیات معماری ایرانی را بازگو کنیم و همزمان بروز این عوامل در پروژه بررسی کنیم .  مشخصه های بارز معماری ایرانی که آن ها را در کار خود لحاظ کرده ایم ،  عبارتند از درونگرایی ( محرمیت ،  مرکزیت ) و مردم واری .

 درونگرایی : شاخصه های درون گرایی در این پروژه قابل مشاهده است این شاخص ها عبارت است از محرمیت و مرکزیت .

  محرمیت : این شاخصه بگونه ای است که ورودی ، خود به عنوان یک فضای مجزا تعریف شده است و دسترسی مستقیم به بنا ندارد و از یک گالری عبور کرده و سپس وارد بنا می‌شوند .

   مرکزیت :  حیاط مرکزی خود به عنوان اصل مهم در رابطه با این موضوع می باشد که بیشتر نورگیرها به این سمت باز می شود یکی دیگر از شاخصه های این موضوع وجود فضایی که در آن از عناصر بصری استفاده شده است . مانند ( گچبری ، کاشی کاری ، آینه کاری و...) که در این پروژه از آینه کاری در یک فضای مشخص به نام تالار آینه استفاده شده است .

 مردم واری :  مردم واری در معماری اسلامی به این معناست که در ساختمان از تناسبات انسانی استفاده شود . در این پروژه علاوه بر اینکه مردم واری به این صورت قابل مشاهده است از لحاظ دسترسی به فضا ها نیز این موضوع پدیدار شده است ؛ به نحوی که دسترسی به طبقه دوم از خارج از بنا نیز فراهم شده است .

 فرهنگ و هویت معماری ایرانی

 همانطور که در مطالب پیش راجع به این موضوع اشاره شد ، هویت ارتباط اندکی با زمان دارد ؛ به نحوی که شاخصه های معماری مدرن نیز در این پروژه قابل مشاهده است .  می توان گفت مواردی که در این پروژه قابل مشاهده است تلفیق معماری مدرن و سنتی ایران است . در اینجا بحث مردم واری مطرح می شود .