محله ی سنگتراش ها یکی از قدیمی ترین قسمت های محله ی جلفای اصفهان بشمار می رود که شاه عباس صفوی این منطقه را برای سکونت ارامنه ی کوچانده شده از قسمت های شمال غربی ایران اختصاص داده بود.

محله ی مذکور دارای یکی از ارزشمندترین بافت های تاریخی شهری است که غالب ساکنان آن را در حال حاضر تلفیقی از ارامنه، مسلمانان و زرتشتیان تشکیل می دهند و وجود مادی ( کانال های آب منشعب شده از زاینده رود) در آن، در کنار دیگر پتانسیل ها و ویژگی های مثبت این محله سبب شکل گیری تعاملات ارزشمند انسانی گشته است که طراح درصدد تعریف ظرف مناسب به منظور پاسخگویی به این تعاملات در مقیاس ریزمحله و مجتمع مسکونی در قالب معماری سنتی ایران به دور از هیاهو و دل مشغولی های زندگی شهرنشینی داشته است.

سایت طرح موردنظر قسمتی از محله ی سنگتراش های اصفهان می باشد که سنخیتی با بافت تاریخی مذکور نداشته و طراح پیشنهاد ساخت پنج مجتمع مسکونی (بلوک) به همراه فضاهای آموزشی، تجاری، فرهنگی، هنری و فضاهای سبز و تجمعی در این سایت ارائه نموده است. نام بلوک های جدید از نام بن بست های تخریب شده ی سایت انتخاب شده است.

در طراحی مجتمع مسکونی از مسکن های چندخانواری استفاده شده است که شامل حیاط های مرکزی مشترک هستند.

پلان مجموعه از بافت ارگانیک محله الهام گرفته شده است و شاکله و استخوان بندی اصلی طراحی را مادی آّب تشکیل داده است و در مرکز بلوک ها که محل انشعاب مادی است، فضای تجمعی ( میدانچه شهری) شکل گرفته است.

توجه ویژه ای به مسیرهای پیاده در مجموعه شده است بطوری که پیاده راهی از خیابان اصلی شهری به منظور دسترسی ایمن به خانه ها و کلیساهای تاریخی، کافه و رستوران ها و مجموعه ی ورزشی آرارات تعریف شده است.

یکی از نکات مدنظر طراح، توجه به مقوله ی دسترسی سواره در بافت مذکور بوده است. تاکید بر حفظ مسیر ارگانیگ و غیرمستقیم کوچه ها و عرض کم آن به منظور حفظ ایمنی و کنترل سرعت وسایل نقلیه بوده است لیکن تلاش برای بهبود پیاده روها و تعریف مشخص مسیر و جهت حرکت خودروها شده است.