ايده طراحي پروژه بر مبناي تئوري نيم شفافيت (Translucency  ) در تغيير بافت آن از پوشش شفاف به نيم شفاف و از نيمه شفاف بطرف خشك شدن و صلبيت مي باشد كه با لايه لايه شدن پوسته ها و فضاها شكل مي گيرد :

لايه 1-  نماي نيم شفاف، يعني بدنه شفاف با لوله هاي مقابل آن از شفافيتشان كاسته شده است .

لايه 2-  عملكرد اداري، يعني يك جعبه بتني و يك پوسته نرم فلزي

لايه 3- عملكرد كارخانه اي، يعني يك جعبه بتني و يك پوسته نرم فلزي

لايه 4- نماي جنوبي، يعني يك بدنه صلب فلزي با يك پايه بتني

بدنه شيشه اي بنا با نماي ساختمان اداري از سازه عقب مي نشيند و تحت تأثير پتانسيل هاي سايت فضاي اطراف خود را بداخل مي كشد و بنظر مي رسد تحت فشار هوا لايه نازك آن بداخل هل داده شده و سازه باقيمانده بصورت نيم شفاف مانند لايه اي جلوي نما باقي مي ماند . اين پوشش توسط يك بافت راه راه فولادي كه از لوله هاي فولادي موازي نقش سازه دارند پوشانده شده است و بنظر مي رسد كه از شفافيت نما كاسته است . استفاده كنندگان از فضاي داخلي در واقع  ابژه هايي هستند كه بصورت لكه هاي پراكنده رنگي، چهره نما را تغيير مي دهند و با حركت در فضا مطابق شكل بدنه شفاف به پوسته نزديك و يا از آن دور مي شوند، واضح و بعد كمرنگ تر مي شوند . در واقع پرسوناژهاي آن جزيي از معماري نماي آن محسوب مي شوند . امتداد اين بدنه شفاف بصورت جعبه اي صلب و بتني به كارخانه متصل شده و تا انتها توسط ديوارهاي بتني سياردار و يك شكل امتداد مي سابد كه با پوشش منحني شكل سازه مانند يك پايه صلب و يك لايه ژلاتيني يك ريتم و يك هسته متمركز با پوششي ديناميك حجمي سنگين اما نرم را بوجود مي آورد كه به پوششي فولادي و بتني و صلب در نماي جنوبي كارخانه منتهي مي شود .