آلودگی و ترافیک یکی از مهم ترین و شناخته شده ترین مشکلات کلان شهرها هستند که در شهری مانند تهران به دلیل عدم برنامه ریزی شهری مناسب در حال حاضر یکی از معضلات اصلی شهر می باشد  و زندگی مردم شهر را تحت تاثیر مستقیم قرار داده و مختل کرده است  .

کمبود فضای سبز ، پوسته های زمخت شهری ، ترافیک سنگین ، الودگی بسیار بالا و بسیاری دیگر از مشکلات شهری که مردم شهر تهران روزانه با ان درگیر هستند.

در این پروژه سعی شده با بررسی این مشکلات و پتانسیل های موجود در قدم اول سعی در باز تعریف مفهوم پارک به گونه ایی که به   عنوان یک فضای تعاملی و شهری مورد توجه قرار گیرد و قدم بعدی تغییر نگاه به Typology میان بافت (infill) در سطح شهرها که چهره غالب تمام کلان شهررا در بر گرفته است و بازتعریف این Typology و بررسی امکان های ان با توجه به همه ی محدودیت های موجود در ان و نشان دادن پتانسیل های نهان ان و بررسی تیپولوژی infill  و تلاش در جهت باز تعریف این تیپولوژی مرسوم و تاثیرگذار در شهرها که می توان با تمام محدودیت های ان  پروژه های رادیکال و  اونگاردی طراحی کرد و به سبب ان با ایجاد تقابلی با محیط اطراف خود سوژه های اطراف پروژه راBlur کند و با باز تعریف فضایی به اسم پارک با ایجاد سلسله مراتب عمودی که باعث افزایش جذابیت و جذب مخاطب می شود و همچنین انتخاب راه حلی جغرافیایی برای مقابله با تهدیدات جغرافیایی نظیر الودگی ، گرم شدن کره زمین ، کمبود فضای سبز ، خشکسالی و ... .

نقطه شروع طراحی در حقیقت سایت انتخاب شده و نوع Typology ان بود که مشخص کننده خط کلی پروژه و تاثیر مستقیم بر پروسه طراحی داشت و با چالش های بیشماری ما را رو به رو کرد.

سایت در میان دو اپارتمان مسکونی محصور شده که فقط یک view به سمت خیابان دارد پس برای شروع دو ساختمان به عنوان دیوار باغ ها در نظر گرفته شد که این دیوار حکم ویژگی محصوریت باغ های قدیمی  را دارند ولی با ویژگی های جدید در کالبدی جدید در جغرافیای فعلی.

پس ما به دنبال المان حائلی در بین دو ساختمان بودیم که در نقش یک حائل در مقیاس شهری است  در بافت فشرده تهران و ساختمان های اطراف حکم دیوار باغ ها را دارا می باشند در مقیاس بزرگ تر و شهری تر.

این پروژه تلاشی است در جهت نزدیک کردن پوسته های شهری و حال و هوای شهر ما به باغ های ایرانی که روزگاری عنصر اصلی شکل دهنده شهرهای زمان خود بودند نه فقط فضایی در جهت زیباسازی شهرها.

مساله بعدی بحث تاثیرگذاری پروژه بر روی Context بوده که پروژه قدرتBlur  کردن مرزهای اطراف خود را داشته باشد و Context  پروژه را به حالت خنثی سوق دهد و در حالی که در حال پاسخ به مشکلاتی در Context خودش است Locality خود را معلق می کند و مرزهای اطراف خود را Blur میکند این اتفاق با تلفیقی از رقم زدن تجربه جدیدی در شهر و فضایی به نام پارک در لولی جدید و ارتباط پروژه با شهر و بیان فرمال ان رخ می دهد و این پروژه می تواند مرزهای اطراف خود را از بین ببرد و به عنوان عنصری شاخص در شهرها خودنمایی کند و تاثیر مستیقم و غیر مستقیم بر محیط اطراف خود بگذارد.