کافه موسیقی (طرح توسعه نیاوران) : سارا امیری

ثبت نام عضو جدید

ایمیل آدرس:

رمز عبور :

مرا به خاطر بسپار

رمز عبور را فراموش کردم

به جامعترین سامانه ارتباطی و اطلاع رسانی معماران معاصر ایران خوش آمدید

خانه

ثبت نام

تماس با ما

درباره ما

قوانین سایت

راهنما

تبلیغات

جدیــد ترین پــــــروژه هـا

پارک علم و فناوری
طراح : سجاد نوری

طراحی مدرسه سبز
طراح : سجاد نوری

مجموعه ویلایی ایرا
طراح : استدیو معماری دیسک

رویان ویلا
طراح : استدیو معماری دیسک

حامی اتووود

تـازه هـــــــــای معمـاری

پاویون های سومین دوره کارگاهْ مسابقه قوام الدین شیرازی ـ امیرحسین اشعری

معماری فضا به سبک وس اندرسون در پنج پرده

دفتر معماری مینت و خاکسترِ جهانِ صنعتیِ از دست رفته انگلستان

اینستالیشن رینبو از تویو ایتو؛ بازتعریفی شاعرانه از طبیعت

کامنـــــــــت پــــروژه ها

	دکتر کمال کمال زاده منقرض در مورد پروژه مجتمع مسکونی حیات نوشته است:
	بعد گفتند بی دلار و ارتباط با ان دوستان معماری اسلامی بنده با اجازه شما از ایمیلتان برای ریجستر استفاده کردم ا ...

	دکتر کمال کمال زاده منقرض در مورد پروژه مجتمع مسکونی حیات نوشته است:
	نظر قبلی من توسط غیر رباتیک سانسور شد که نقد و بیهوده بودن معماری اسلامی از این دست بود سال شصت و نه سران معما ...

	دکتر کمال کمال زاده منقرض در مورد پروژه ویلا بتنی نوشته است:
	پایداری سازه عالیه جناب دکتر عالی پور ما راه کرد معماری کمونیستی روسیه رو نرفتیم اما اینکار اونهاست خوب ما شرا ...

	دکتر کمال کمال زاده منقرض در مورد پروژه ویلا بتنی نوشته است:
	پایداری سازه عالیه جناب دکتر عالی پور ما راه کرد معماری کمونیستی روسیه رو نرفتیم اما اینکار اونهاست خوب ما شرا ...

	دکتر کمال کمال زاده منقرض در مورد پروژه ویلا بتنی نوشته است:
	این کار عالیه چون مثل کارهای استاد عالی پوره اما ببینید این سایت رو دوستان رادیو هنر دکتر منشی زاده و زنگنه را ...

	دکتر کمال کمال زاده منقرض در مورد پروژه خانه مادری نوشته است:
	بفهمند بقول شما اقایی که در رادیو هنر بمن زنگ زدی در چه گندی بدنیا امدیم انهم گناوه گناوه معماری دارد ...

	دکتر کمال کمال زاده منقرض در مورد پروژه خانه مادری نوشته است:
	شهر سازی مزخرف دیبا و مقلدانش سازه خشک سه تا سنگ بیرون امده بی پایداری شد ابادان و تهران و اینهمه زلزله اقا ای ...

اعضـا با بیشترین پـــروژه

ایمان زارع

مجید معزی

سامان نیرومند

شرکت استودیو معماران مادو

سارا امیری

ارسال نظر

بازگشت به لیست پروژه ها

گزارش خطا

اشتراک پروژه

نمایش عکس ها

کافه موسیقی (طرح توسعه نیاوران)

عنـــــــوان درس : پایان نامه

نـــــام استــــــاد : مهندس پیروز

دانشــــــــــــگاه : پردیسان

تاریـــــخ ثبــــــت : 1392/04/01

تعــــــــداد بازدید : 3768

محــــدوده سنی : 20_21

نــــوع کاربـــــری : فرهنگی

همـــــکاران طرح :

ایده های طراحی : مهمترین چالش در طراحی « کافه موسیقی » تلفیق و یا تطبیق با پارک نیاوران به عنوان سایت طراحی است. پارک نیاوران اثری به جا مانده از دوره پهلوی دوم دارای طراحی تلفیقی از باغسازی انگلیسی و باغسازی سنتی ایرانی است. نمونه ای که می توان آنرا مشابه باغهای مطبق ایرانی مانند باغ شازده ماهان کرمان دانست. اصول باغسازی ایرانی مانند طراحی مسیرهای عمود بر هم، کرت بندی ها، شفافیت فضایی، هندسه گرایی و استفاده از آب و گیاهان از ارکان اصلی پارک نیاوران است. اما می توان گفت مهندس سردار افخمی به عنوان طراح با نگرشی پست مدرن نرمشی در این اصول به وجود آورده است. به عنوان مثال کرت بندی های نامنظم، استفاده از سطوح شیبدار، ساخت حوض های چندگانه فارغ از آب نماهای سراسری و مسائلی از این دست عدم پایبندی طراح به رعایت دقیق اصول سنتی و بیان مندی جدیدی از باغسازی ایرانی را پدیدار می کند که این مساله را می توان همسو با طراحی اکثر آثار ارزشمند دوره پهلوی از جمله فرهنگسرای نیاوران، تئاتر شهر، موزه هنرهای معاصر، موزه ایران باستان و دیگر آثار فاخر آن دوره دانست. از طرفی می توان گفت طراحی پارک نیاوران بی ارتباط با وجود کاخ نیاوران – مربوط به دوره فتحعلی شاه قاجار – در قسمت شمالی پارک نیست، چنانچه اینگونه به نظر می رسد که پارک نیاوران به مثابه پارکی طراحی شده که پیش مقدمه ورود به کاخ نیاوران به عنوان « کوشک » اصلی باغ است. این فرضیه زمانی تقویت می شود که توجه داشته باشیم که در محور اصلی باغ هیچگونه بنایی ساخته نشده و مسیر دید از جنوبی ترین قسمت پارک تا شمالی ترین قسمت آن که کاخ نیاوران قرار دارد کاملا باز و بدون مزاحمت است. این نگاه طراحانه در خلق پارک به عنوان مکمل کاخ قاجاری نیاوران، می تواند به عنوان بستری جهت تکمیل آن در دوره های بعد تلقی شود؛ فلسفه ای که گویا توسعه خود را از زمان خلق اولیه جایز شمرده و حتی توصیه نموده است. روشهای متفاوت در زمینه طراحی جدید در محیط های تاریخی در پاسخ به نحوه ساخت و ساز بناهای جدید در محوطه های تاریخی با طیف گسترده ای از انواع روش ها و تکنیک های مختلف روبرو هستیم. اتخاذ هر یک از این روشها تابع مواضع نظری و فلسفی معماران و در موارد معدودی منتج از نداشتن سبک و سیاق و نگرش به محیط های تاریخی است. حفظ نما ( Facadism ) شیوه ساختارهای جدید در پشت نماهای تاریخی یا مکتب حفظ نما در خصوص آن دسته از بناهای سنتی و تاریخی به کار می رود که دارای دیوارهای باربر بیرونی هستند. بنابراین برای بناهایی با دیوار غیر باربر امروزی کاربرد ندارد. فاسادیسم در تاریخ معماری، مرحله ای متمایز به شمار می رود، زیرا حفظ نما برای طراحان و سازندگان مسایل فنی از اهمیت خاصی برخوردار است که به راه حل های جدید و تخصص های فنی خاص نیاز دارد که این راه حل ها به روش های مرسوم و شناخته شده در ساختمان سازی به شیوه متداول ارتباطی ندارد. استفاده از روش حفظ نما به عنوان وسیله ای برای تلفیق حفاظت در معماری تاریخی با نیاز به ساخت و سازهای جدید، در اوایل دهه 1970 میلادی رایج شد. قبل از این تاریخ نیز در مواردی معدود، مثل تراس های نش ( nash ) در ریجنت پارک پارک لندن شاهد کاربرد این مکتب بوده است. به لحاظ ملاحظات فنی و پیچیدگی های سازه ای و اعمال محدودیت های ناشی از اجبار برای نگه داشتن نما، این روش در مقایسه با احیا و یا احیانا تخریب و بازسازی مجدد، گران تر تمام می شود؛ ولی از وجه حفظ ارزش های مندرج در سیمای تاریخی شهر، کسب متراژ بیشتر در زیربنا (به لحاظ افزایش طبقات در محدوده ارتفاع قبلی ساختمان)، گریز از مواجهه با محدودیت های کنترل زیربنا نسبت به سطح عرصه ای که در برخی از کشورها بعد از تخریب و بازسازی برای اراضی واقع در محلات قدیمی اعمال می شود. درجه صفر ( Zero Degree ) یکی از روشهای دردناک برخورد با بافت تاریخی، بی توجهی مطلق به آن است. در تاریخ معماری معاصر، متاسفانه شواهد و نمونه های بسیاری از این نوع برخورد وجود دارد. بسیاری از محلات قدیمی، دچار ناهماهنگی ساختاری هستند و چهره ای نامتناسب و بیگانه در این نواحی به چشم می خورد. عوامل و دلایل متنوع و گاه بسیار پیچیده ای بر شکل گیری این نوع طراحی اثرگذار هستند که از جمله مهمترین آنها می توان به بی اعتنایی به همگونی با محیط اطراف، انبوه سازی و تهدید به خراب شدن ساختمانها و تشویق به تخریب آنها و ایجاد ساختمان های جدید اشاره کرد. میزان آگاهی یک ملت از ارزشهای حاکم در یک جامعه، ظرفیت توجه به محیط های تاریخی و حسایت نسبت به آن را افزایش می دهد. در غیاب یک چنین آگاهی ای، مسلما می بایست شاهد بروز ناهنجاری در بافتهای تاریخی بود. تلفیق ( Integration ) ساختارهای جدید باید مثل قطعه ای تلفیقی در یک محله قدیمی یا مکانی که در آن احداث شده اند، استقرار یابند. با وجود این به نظر اکثر افراد، بهترین راه تلفیق در یک چشم انداز، الگوبرداری از شیوه معماری ساختمان هایی است که همه به دیدن آنها در آن محل عادت کرده اند. بدین گونه از طریق تلفیق، شاخصه های کاملا مشخصی یا به زبان ساده تر همانند سازی از معماری سنتی گسترش می یابد. شیوه تلفیق، در واقع الگوبرداری از روی ساختمان های قدیمی است. از این رو همواره از وجه اقتصادی به منابع مالی فراوان و زمان زیادی نیازمند است. معماری همانند سازی که در بیش تر موارد با طرح های معماری رایج مطابقت ندارد، می تواند در نماسازی ساختمان ها هم به کار می رود. در مجموع این روش، رجعتی بی پایه و غیر بنیادی به شیوه های معماری گذشته است. شیوه های نوین معماری ( مثل نئوکلاسیسیسم) همزمان با رجعت به معماری سنتی به نوآوری صحیح گرایش دارند. در قرن نوزدهم، به نحو گسترده ای از این روش استفاده شده است. امروزه، در معماری بیش از هر چیز، از سابقه محل بنای ساختمان الهام گرفته می شود. تضاد و تباین ( Contrast ) در این شیوه طراحان سعی دارند بنای جدید را تعمدا از بافت اطراف متمایز نمایند. روش تضاد معمالا در ساختمان های بزرگ و مجلل شهری مورد استفاده قرار می گیرد. تضاد می تواند در نما، حجم و یا طراحی فضای داخلی به کار گرفته شود. تفاوت این روش با روش درجه صفر در آن است که بنای متضاد و متباین به طور عمد و برای بیان هدف مشخصی از بافت اطراف جدا می شود. گروهی معتقدند احداث بناهای جدید به این شیوه می تواند عامل تباهی بافت اطراف خود شود و برخی نیز اعمال این روش را با رعایت احتیاط های لازم تایید می کنند. تمسخرآمیز و ناپایدار ( Derioire and Temporary ) گروهی معتقدند بناهای مربوط به گذشته اصیل و پایدارند اما هنگامی که به یک ساخت و ساز جدید در بافت قدیمی نیاز باشد و به ویژه هنگامی که این نیاز عاجل و اضطراری باشد می توان با احداث ساختارهایی که به صورت عمدی مضحک و ناپایدار بودن خود را به بیننده القا می کند، رفع نیاز کرد. پیروان این روش معتقدند این شیوه آنقدر وضعیت مضحک و ناپایداری دارد که دیگر نگرانی از هماهنگی، تطابق و احترام به وضعیت ساختارهای قدیمی را از بین می برد و عقل می پذیرد که این آثار صرفا برای مدت کوتاهی ساخته شده اند. گروهی معتقدند بناهای جدید با خصلت تمسخرآمیز و ناپایدارشان بیانگر اشتباهات معماری یا حوادث ناگوار در شهرسازی است. در نهایت این نوع ساختارها را ناسنجیده و غیر معقول قلمداد می کنند. به قول روزنامه فیگارو: « این بناها از گروه ساختارهایی هستند که قبل از ساخته شدن باید به آنها خندید». قیاس یا تشابه ( Analogy ) در این شیوه، بر مبنای مطالعات ریخت شناسی ( مورفولوژیک) و باستان شناسی، ساختارهای تاریخی در منطقه مورد مطالعه قرار می گیرند. طراح با تاکید بر برخی از جنبه های تشابه و در عین حال با حفظ برخی از ویژگی های ساختارهای جدید، بنایی را خلق می کند که بنا هم ردپایی از گذشته دارد و هم نمادهایی از حال. اساسا در خلق ساختارهای جدید به شیوه قیاس، تمایل به « افتراق» و در عین حال «همخوانی» با ساختارهای قدیمی وجود دارد. همین خصلت است که این شیوه را از روش « تلفیق» جدا می سازد. عناصر تفکیک کننده هم می تواند جزئیات معماری و یا برعکس فرم کلی ساختمان های قدیمی موجود در محیط تاریخی باشد. این شیوه به دلیل حفظ ردپای گذشته و در عین حال حفظ ویژگی معماری امروزی، با رهنمودهای یونسکو نسبت به شیوه های قبلی سازگاری بیشتری دارد. غیرقابل رویت ( Invisible ) در این شیوه اصالت به بناهای موجود در محیط تاریخی داده می شود و طراحان سعی دارند ساختار جدید را به نحوی از دید ناظران مخفی کنند و یا بنا به نحوی احداث شود که از انظار دور باشد و در غیر این صورت، بنای جدید در خدمت معرفی بنای تاریخی مستقر در منطقه قرار گیرد. برای حصول به این هدف چندین روش وجود دارد که در زیر به معرفی آنها پرداخته می شود. شفافیت در این شیوه هدف طراح بر این است که به ویژه در طبقه همکف، دید به آنسوی ساختمان جدید فراهم آید. این تدبیر موجب می شود مناظر تاریخی جالب توجه در طرف دیگر ساختمان جدید برای ناظران قابل رویت باشد. استتار به وسیله درختان در این شیوه نمای ساختمان جدید به وسیله گیاهان از نظر پنهان می شود. برخی با این شیوه مخالفند، برای مثال آگوست پره می گوید: « درختان معماری را پنهان می کنند. من مایل نیستم مقابل ساختمان هایم درخت بکارم. شما می توانید آنها را در جایی دیگر بکارید». آینه در این شیوه به مدد بکارگیری آینه ساختار جدید در خدمت معرفی بناها یا محوطه تاریخی همجوار قرار می گیرد، زیرا آینه ها نمای تاریخی بناهای مجاور را در خود منعکس می کنند. اجرای این شیوه به مهارت و دقت بالایی نیاز دارد؛ زیرا در غیر اینصورت تصویر بناهای تاریخی به نازیبایی و کژ و کوژ در بنای جدید منعکس می شود. کاربرد روش آینه در برخی اقلیم ها در مناطقی که آلودگی محیطی فراوان باشد، معضلات زیادی را از نظر نگهداری برای بهره برداران فراهم می سازد. زیر زمین سازی یا دفن زیر زمین سازی می کوشد تا نیاز به ساختارهای لازم را در سطوح زیر زمین یا در نقطه کمی بالاتر از صفر صفر بناهای تاریخی، تامین کند. برای محیط های تاریخی ایران که اکثر بناهای آن دارای یک طبقه هستند، کاربرد این شیوه می تواند به معرفی بیشتر بناهای مستقر در منطقه منجر شود. مرکب ( complex ) روش مرکب یا ترکیبی را به تنهایی نمی توان به عنوان یک تکنیک مستقل درنظر گرفت، بلکه این روش مخلوطی است از شیوه هایی که در تکنیک های 5-1-2 تا 5-1-6 به آن اشاره شد. بسیاری از اوقات به علت ملاحظات اجرایی، محدودیت های محوطه و پیچیدگی های طراحی، انتخاب راه حلی بینابین ضرورت می یابد. در چنین حالتی است که استفاده از ترکیب تکنیک های ذکر شده بر حسب ضرورت های طراحی و قابلیت های هرکدام از آنها، مورد استفاده قرار می گیرد. در شیوه مرکب، عمدتا نمای ساختمان مورد نظر طراحان است نه خود ساختمان. در بکارگیری این تکنیک نکات زیر مورد توجه بوده است: •همسانی با محیط اطراف، اما در عین حال مباینت با آن •احداث ساختارهایی به شیوه مدرن، در عین حال احترام به محیط •استتار ساختار جدید در عین وضوح کامل آن

	پروژه های دیگر طراح

طرح 5

عکاس 1

ماکت

	نظـــــــر اعضــــــــا

رامین نعمتی ( 1392/04/20 ) : سلام طرحتون خیلی عالیه..

سارا امیری ( 1392/05/02 ) : ممنونم آقای نعمتی