موضوع
رساله، معماری مرکزی برای اسکان و باز پروری کودکان کار است. کودکانی که بزرگترین
مشکل آن‌ها عدم دسترسی به آموزش های کارآمد، فقر عاطفی و نداشتن خانواده است.
بنابراین روند معماری به گونه ای تعیین گشت که در عین اینکه مرکز تداعی گر مکانی
امن برای زندگی آن‌ها، پاسخگوی نیازهای آنان برای دستیابی به آموزش های کاربردی در
جهت ایجاد کسب و کار آینده آنان نیز باشد. بنابراین ایده اصلی کار، طراحی مجموعه ایست که حس
امنیت و شور و شوق زندگی جمعی و کار گروهی را در این بخش آسیب پذیر جامعه القا
کند. مرکز تداعی کننده یک گره خواهد بود. گرهی که در عین جمع آوری کودکان از سطح
شهر و ایجاد سرپناهی امن و رفاهی در خور آنان، هدفی فراتر از آن دارد، ماهیگیری
یاد دادن به ز ماهی دادن. برپا کردن سازمان فضایی برای ایجاد روابط کاری و عاطفی
گرم و تنگاتنگ در کنار آموزش های کاربردی که بر پایه پتانسیل های کشاورزی و صنایع
وابسته به آن در استان مورد بحث پروژه می‌باشد به کودکان کمک خواهد کرد تا پس از
خروج از مرکز بعنوان اعضای مولد جامعه امر توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی را با
خود به ارمغان خواهند آورد.