رونشان در سمت جنوب شرقیِ پاریس، در مقام یکی از غیرعادی ترین پروژه های لوکوربوزیه است، در بین آثارش جای گرفته،ننتردام رونشام (Notre Dame du Ronchamp)، اشاره ای معمول به این کلیساست. در 1950 لوکوربوزیه ماموریت یافت تا یک کلیسای کاتولیک جدید به جای کلیسای قبلی که در طی جنگ جهانیِ دوم تخریب شد را طراحی کند.
سایت رونشان به مدت طولانی یک موقعیت مذهبی و زیارتی بود که در سنتِ کاتولیک ریشه ی عمیقی داشت، اما پس از جنگ جهانی دوم، این کلیسا، فضایی ناب و عاری از جزییات گزاف و فیگورهای مذهبی پرآب و تاب، بر خلاف نمونه های سَلَف، طلب کرد.رونشام به طور فریبنده ای مدرن است، چنانکه در مقام بخشی از زیبایی شناسی لوکوربوزیه یا حتی سبک بین المللِ او خودنمایی نمی کند؛ بلکه مانند یک شیئ تندیس گون در این سایت می نشیند. ناتوانی در دسته بندیِ رونشام باعث می شود آن را یکی از مهمترین ساختمان های مذهبیِ قرن بیستم، به علاوه ی حرفه ی لوکوربوزیه، دانست.
در سال 1950، زمانی که کوربوزیه مامور طراحی رونشام شد،اصلاح طلبان کلیسا، با پذیرفتن هنر و معماری مدرن خواستند تا نام خود را از تجمل و انحطاط گذشته پاک کنند. خلوص فضایی یکی از نقاطِ تمرکزِ لوکوربوزیه بود که با برنامه ای نه چندان پیچیده و زدودن زیبایی شناسیِ مدرنِ تیپیکال از این طرح حاصل شد. به جای آن، لوکوربوزیه فضایی را در راستای هدفی وابسته به خیال و تفکر طلب می کند. زمانی که نور وارد این کلیسای کوچک می شود، پلیدی ها را از بین می برد و جوی روحانی حاکم می شود، دیوارهای زِبرِ سفید به این ذهنیت ناب-طلب اضافه می شود.این تاثیرِ نور، کیفیات پر معنی و سرشار از احساس را فرامی خواند و در راستای فعالیت های مذهبی تشدید می کند. رونشام در بین یک ناحیه ی پوشیده شده از درخت، در یک زمینِ مجزا، جای گرفته؛ این کلیسا در بالای یک تپه در سایت، خود را بر روی یک ارتفاعِ استعاری- که به رونشام درجه ی اهمیت افزوده-جای می دهد. بر خلاف بیشترِ دیگر کارهای کوربوزیه، شامل جعبه مانندها، عملکردگراها، و احجام بی آرایش، رونشام چیزی بیش از یک تندیس گونِ بی قاعده از محل دیوارها، بام و شیب کف است.این بنا از لحاظ سبک و فرم نسبتا پیچیده است؛ هر چند، از نظر عملکرد پیوندی ساده دارد: دو ورودی، یک محراب و سه نمازخانه.
دیوارهای رونشان، ساختمانی با شخصیتِ مجسمه مانند حاصل می کنند. دیوارهایی ضخیم با انحنایی ملایم به عنوان یک روش عملی در حمایت سازه های بتنی و بنایی و نیز بام حجیمِ منحنی، رفتار می کنند. این دیوارها منحصرا به عنوان عناصر سازه ای و تندیس وار ایفای نقش نمی کنند، آنها همچنین به عنوان تقویت کننده های صوتی رفتار می کنند؛ به ویژه در مورد دیوار خارجی شرقی که صدا را از محوطه محراب بیرونی انعکاس می دهد. قابل توجه ترین بخش رونشام، بام منحنی است که به سوی آسمان[عالم روحانی] پوست می اندازد. این بام منحنی سیالیت را در بالای بنای مذکور نشان می دهد و بوسیله ی ستون های جاسازی شده در دیوارها حمایت می شود، این اتفاق یک شکاف 10سانتی متری را در بین بام و دیوارها ایجاد می کند که به یک تراش از نور کِلرِستوری (clerestory)منجر می شود. این بام حقیقتا یک لمحه از تجلیِ مکانیزه شده در کل طراحی رونشام است؛ مقدار انحنای بام، از انحنای بال یک هواپیما تقلید می کند. این [استفاده از]علم حرکت اجسام در هوا(aerodynamic) در طراحی است که [با وجودِ] تمام کیفیاتِ عظیم و سنگین آن، هنوز سبک وزن به نظر می آید.
یکی از جذاب ترین وجوهِ این طراحی، پنجره های پراکنده و جاداده شده در دیوارهاست. کوربوزیه سوراخ های کوچکی در نما ایجاد کرد که نور را در داخل این کلیسا، بوسیله ی مخروطی کردن پنجره ها یا همان حفره های دیوار، تقویت کند. هر کدام از دیوارها با قاب های پنجره های متفاوت می درخشند، که در پیوستگی با دیوارهای تماما سفید، خصوصیات دیوارهای درخشان و نقطه گذاری شده را از طریق تشدید نور مستقیم ارائه می دهد. افکت های نوری، یک نقش نقطه نقطه را بر روی دیوار پشت محراب در نمازخانه خلق می کنند، تقریبا شبیه یک شب پر ستاره، روزنه های تنگ که با یک روزنه بزرگتر در بالای صلیب تکمیل شده و یک بسترِ نور را انتشار می دهد، خلقِ یک تجسمِ قدرتمندِ مذهبی و نیز یک تجربه ی تحول. از زمینِ زیر رونشامگرفته تا دیوارهای منحنی و بام هستند که به طور رسمی این کلیسا را محدود می کنند و نشان می دهد که این بنا مستقیما از همان تپه رشد یافته و انحنای بام آن نیز وانمود می کند که بازتابِ همان خمیدگی ست که کلیسا روی آن قرار دارد. با این حال در حالی که در داخل، دیوارهای خمیده و بام، سرشت ناب این پروژه را زیاد مشخص نمی کنند، در عوض، نور است که مفهوم تجربی کلیسا را تعریف می کند.
حتی اگر، رونشان یک اقتباس بنیانی از آثار دیگرِ لوکوربوزیه بود، هنوز هم برخی از همان قواعدِ خلوص، بی آلایشی، و احساس مشترکِ با هم بودن را حفظ کرده است. رونشام یک معماری ریشه دوانده در متنی است که در اصول مدرن بنیان نهاده شد، و رونشان رایکی از جذابترین ساختمان های قرن بیستم و آثار لوکوربوزیه ساخت.
برای مشاهده خبرهای کامل رونشان به اینجا مراجعه فرمایید.
در اینجا می توانید نگاهی تحلیلی تر بیافکنید بر این اثر
در این مقاله نیز بر معماری تندیس وار خارج از کلاسیسیزم اولیه لوکوربوزیه تاکیداتی امده و به رنشان نیز اشاراتی رفته است