اين ويلا داراي باغچه و ديد خوبي است ، به همين دليل اين خانم علاقه مند است تا از صبحگاه بهاري و غروب پاييزي آن استفاده كند و لذت ببرد. کارفرمای طرح يك حجم شيشه اي كوچك با يك نشيمن رو به طبيعت جهت استراحت و كارهاي روزمره در ذهن مي پرواند. سكوي چوبي موجود داراي ساختار بدي است كه به وسيله ي مالك قبلي ايجاد شده است كه سكوي بتني اصلي را خراب كرده و يك سكوي چوبي جاي آن ساخته كه مشكلات رطوبتي را در سطح زيرين ايجاد ميكند. متآسفانه قانونهاي ساخت و ساز اجازه ي كوچكترين الحاقیه به ساختمان را نميدهند ، زيرا ساختمان در ليست آثار به ثبت رسيده قرار دارد و هرگونه تغيير بايد براساس با خواص دهه 40 ایی خانه تطبق یابد. خلق مجدد تراس با آنچه كه مالك آن در سر مي پروراند متناقض است. در واقع تراسهاي اصلي از روی زمین بلند شده اند و بر روي پايه هايي ثابت شده اند، در حالي كه اين خانم انتظار دارد مكاني داشته باشد كه ويلا و باغ به هم بافته شده باشند و يك انبار بيروني و با دسترسي راحت و سريع داشته باشد. بااينكه اجازه ي الحاق وجود ندارد اما همچنان ميتوان اين مكان را به عنوان يك مكان خودماني ديد كه ميشود در آن به استراحت پرداخت يا آتشي روشن كرد و از فضاي موجود لذت برد. در مرحله ي پردازش طرح ما کمی بر مصالح باقی مانده از تراسهاي قبلي موجود در باغ و بتن مفرغي و نرده هاي فلزي نازكشان که ان ها هم از قبل باقی مانده بودند تمرکز کردیم . نتيجه يك حجم ايستاده ي آزاد بتني است كه تفاوتهاي سطح موجود را در طرح و نقشه پوشش ميدهد. حجم جديد، ويلا را در محيط اطرفش ترکیب می کند و نشيمن را با سه پله به باغ متصل مي سازد. پلكاني هم جهت ورودي تابستانه قرار داده شده است. بالاي انباري نيز يك سكوي بتني تعبيه شد. نرده ي فلزي باريكي دور تراس را در بر گرفته است كه صحنه هايي از صميميت فضا را خلق ميكند و سقفي از پارچه ي كرباس در امتداد آن قرار گرفته كه كشمكش آفتاب و باران را با سطح سكو ازبين ميبرد. رنگ سبز آن با سبزي تابستان اثري متقابل بازي ميكند و در طول زمستان آن را خاطرنشان ميسازد.