سایتِ تحلیلیْ انتقادیِ معماریْ شهرسازی اتووود تراشه های کانسپچوال ـ رم کولهاس و بازتدقیق مفهوم شهرِ ژنریک

سامان زارعی ( 1390/10/11 ) :
در این کار ازفرم هاوایده های مختلف در ساختمانهای مرتفع استفاده شده است،مرکزیت کار در اسکیس ضعیف میباشد.این کار انسان راگمراه میکند.من خودم کار را که دیدم کاملا گمراه شدم.آشفتگی در فرمها خود راخوب نشان میدهد.اصلا این کار تکلیفش با خودش هم مشخص نیست.

نیلوفر کشاورز ( 1390/10/11 ) :
همانگونه که خود رم کولهاس در تعریف ساختمان بی روح گفته است،یعنی نامفهوم بودن.که خود باعث میشود بیشتر راجع به ان چیز فکر کرد.من این کار را دوست ندارم.شاید توانسته منظور خود را برساند.اما کاملا نامفهوم است برای من.و من زیاد چیزی راجع به این کار متوجه نشدم.و همانطور که جناب زارعی عرض کردند کار،ادم را سر در گم میکند.

نامدار امیرشکاری ( 1390/10/13 ) :
اولین چیزی که در این طرح میتوان دید راههای دسترسی ساده و بی روح و بی انگیزه است. در اینجا هیچ طرح خاصی دیده نمیشود و فقط از یک سری خطوط و احجام مستطیلی بلند وبی روح و فرم های پیکره تراشانه استفاده کرده است که من به شخصه هیچ ایده ای از انها نمیتوانم بگیرم. من در این طرح فقط تکرار خطوط و احجام مشاهده میکنم .که هیچ لذتی به من بیننده نمیدهد.

افشین شناوری ( 1390/10/13 ) :
چیزی که در این کار مشخص است این است که هیچ یک از ساختمان ها مانند دیگری نیست و جالب اینجاست که تمام ساختمانها بر روی سکو های یکسان و ساده قرار دارند به نظر من هر یک از این ساختمان ها روح خود را در درون دارند که از یکجا سرچشمه میگیرند و تصویر نتوانسته بی روحی را نشان دهد
و تنها چیزی که این تصویر را غم انگیز نشان می دهد کیفیت نحوه ترسیم آن است

محمد کشاورز ( 1390/10/13 ) :
با احترام به نظر دوستان
نظم در چینش واستفاده از اشکال صلب مستطیل که نشان از سکون دارد خوب توانسته مفهوم بی روحی را نشان بدهد سکوهای که در زیر هر ساختمان قرار گرفته وفاصله بین زمین و ساختمان میباشندبه نظر میرسد با نظم چیده شدن تا محلی باشند برای به نمایش گذاردن ساختمانهای که از قبل ساخته شده اند و در مرکز کره ای که در مربع ای حبس شده وحرکتی ندارد خوب توانسته بی روحی را نشان بدهد

امیر برنائی ( 1390/10/14 ) :
سلام خدمت دوستان
ایده طراح کار جدیدی هست اما چون خالی از انرژی و بی روح است ، مردم از شهر لذت نمی برند و شهری که بی روح است ، پویا نیست.
به نظر من نحوه چینش ساختمانها در طرح، قبل از اینکه شهر را در ذهن بیننده تداعی کند ، او را به یاد موزه می اندازد.

پدرام وحیدی نژاد ( 1390/10/14 ) :
با سلام خدمت دوستان:
به نظر من احساس بی روحی رو بیشتر از فرم شهری یه بیننده دست میده تا از فرم ساختمانها...
خیابانهایی با بافت شطرنجی ساده و بدون هیچ فضای سبزی(البته اگر اون فضایی که درون یک مربع مخفی شده و از چهار تا درخت و یک حوض اب طراحی شده را بخواهیم به حساب نیاریم).ما حتی نمی توانیم این را تشخیص بدهیم این خیابانها سواره رو هستن یا پیاده رو...
نکته دیگر اینکه همانطور که یکی از دوستان گفتند با قرار دادن ساختمانها بر روی این سکوهای مستطیلی انگار که این مکان یک موزه است تا یک شهرو همینطور نکته ای که اقای کشاورز در مورد مرکز کره ای که در مربع حبس شده فرمودند همه عواملی هستند که این شهر را بی روح جلوه می دهند...
اما خود ساختمانها:...
به نظر من درست است که فرم اصلی ساختمانها از مریع الهام گرفته شده و یک احساس بی تحرکی و سکون رو دارد ولی آنقدر ها هم که دوستان خوبم گفتند بی روح نیست زیرا طراح خوب توانسته که با بازیه با فرم مربع و و ترکباتی که انجام داده و پیکره تراشی هایی که کرده این احساس رو بکشد...
البته همه ساختمانها از فرم مربع الهام نگرفته اند و ما می توانیم احجام دیگری هم ببینیم که به نظر من آنها دیگر اصلا بی روح نیستند...

در کل بازم میگم این ساختمانها نیستند که بی روح هستند بلکه این شهر است که این سایه ی بی روحی خود را بر سر ساختمانها نهاده و ما را از نظر بصری در نگاهی که به کار می اندازیم دچار اشتباه می کند...

محمد فرجام ( 1390/10/14 ) :
با سلام
به نظر من به نظر رسیدن این بی روحی به دلیل نظم و تقارن در فرم به وجود آمده است
و این که کره ی زمین مرکزیت این شهر قرار گرفته این است که شکل گرفتن فرم روی ساختمانها همه به جهان ختم میشود.
در این شهر به دین مسیحیت تاکیدی شده است که میتوان ان را روی چند ساختمان به شکل سلیب دید و المانهای دیگر هم
نماد بعضی از فرقه ودینهای دیگر است .
در این ساختمانها چند ساختمان به رنگ سبز است و به مرکز شهر نزدیک است که به گونه ای از بقیه جدا شده است.

نگار مختاری ( 1390/10/15 ) :
به نظرمن باوجودی که فرم تمام ساختمانهاباهم متفاوت است وهریک دارای یک المان جدا .اما راههایدسترسی ساده ویکنواخت باعث شده طرح ایده خاصی به بیننده نده .در کل به خاطر این فرممستتطیل شکل که زیر تمام حجم ها به صورت یسکان ومشابه اجرا شده .فقط تکرار رابرای بیننده ایجادمیکند .فقط یک ساختمان با بقیه متفاوت است که ان هم با حجم کروی درمرکزیت قرار گرفته .

پوریا فرخی ( 1390/10/15 ) :
به نظر من با دیدن چنین احجامی هرکس باید از دید خود برداشتی روی موضوع داشته باشد.در این اثر شهری رو می بینم که احجامی گوناگون از زمین بر خواسته اند و هر کدام مانند تمامی شهرها کاربری خاصی دارند,اما چرا این ساختمان ها از نظر ما بی روح هستن؟یا بهتر هست که بگم چرا سعی شده بی روح جلوه بشه؟
با دیدن این موضوع یادم به شعر محسن نامجو خواهد افتاد: هوا برای زندگی لازم نیست.... و نور نیز لازم...
توی کارهای رم کولهاس ما چیزی فراتر از این رو می بینیم,یعنی چیزی فراتر از طراحی.
(بنده چون برداشت خاصی نتونستم از این تراشه داشته باشم,برداشتی از دیدگاه خودم آوردم)

زهرا علي شاهي ( 1390/10/15 ) :

نکته ای که وجود دارد این است که چرا همه ساختمانها روی زمین نیستند و با یک ارتفاعی از زمین جدا شدند؟
ساختمان ها همه به صورت خطی و شبکه ای به صورت یک نواخت ولی خود ساختمان ها همه متفاوت و این که هیچ طبیعتی را مشاهده نمیکنیم . شاید بتوانیم نام این شهر را شهر افسرده ها گذاشت.

آرش راحمي ( 1390/10/15 ) :
همان طور که رم کولهاس میگوید این ساختمان ها پیغامی است که می خواهند بگویند پس هر کدام از این ساختمانها خود بیانگر چیزی هستند. همچنین این ساختمان ها نسبت به هم از نظم خاصی هم طبعیت نمیکنند بر عکس راه و دسترسی های ان که همه از یک نظم خاصی بر خوردار است.

عادل کاظمی ( 1390/10/17 ) :
به نظر من هیچگونه بی روحی در شهر وجود ندارد و بلعکس تک تک ساختمانها دارای انرژی خاصی هستند.
که هر کدام بنا بر فرم های متفاوت کارکرد های متفاوتی نیز دارند و با توجه به وجود کره در وسط,واشکال گوناگون ساختمانها می تواند تاکیدی بر گرد هم آمدن فرهنگ های مختلف شهری در سراسر دنیا باشد.(فرهنگ متفاوت=معماری متفاوت )

اعظم مختاری ( 1390/10/29 ) :
با سلام
شهر دارای روحیه است وهمه ساختمانها دارای یک انرژی هستند .راههای دسترسی ساده ویکنواخت هست . فرمهای مکعب مستطیل با کره ای که در وسط قرار گرفته یک تضاد به وجود آورده

فرزان شاماسب لو ( 1390/11/01 ) :
.تنها با تکیه بر همین چند دیدگاهی که در این فضای گفتگوی محدود هم مطرح شده است می توان کم و بیش برداشت های نه تنها متفاوت بلکه بعضا" متناقض را مشاهده کرد و این به نظر من عین واقعیت این تصویر و در نگاهی جامع تر ماهیت پارادوکسیکال شهر ژنریک است. به زعم من شهری که در این تصویر ترسیم شده چهره دقیقی از "فرم" شهر ژنریک نیست چرا که در حال الگو دادن و ایجاد نوعی برنامه ساختاری است واین در حالیست که خود کولهاس شهر ژنریک را فاقد برنامه ریزی شهری میداند به این علت که آغاز امر را آغاز محدودیت میداند در ایده ای که در ذات خود ویژگی نا محدود بودن را دارد.بنا بر این ترجیح می دهم نظرم را در باره ی المانها و اجزاء خرد تصویر مطرح نکنم چون در هر صورت این نظر فکر من خواهد بود و به نقل از کولهاس که خود از دریدا نقل میکند،ما نمیتوانیم همه باشیم. لیکن آنچه که این تصویر را به اصل موضوع پیوند می زند نه ظاهر شماتیک شهر مصور بلکه مفهومی است که این تصویر به واسطه ی تصویر بودنش ایجاد میکند و شاید میتوانست یک نقاشی رئالیستی هم باشد و همین محتوا را منتقل کند......... در تصور من طرح نظریه شهر ژنریک به دلیل رویکرد واقع گرایانه و غیر رمانتیک خود به این شبیه است که شاید نسل ما هم در آینده ای نه چندان دور شاهد اتفاقی مشابه جریان مدرنیته باشد چرا که بحث این بار بر سر بهتر شدن نیست بلکه ضرورت های طبیعی را مطرح میکند .از سوی دیگر این حس بی روحی که بر آن تاکید می شود شاید ناشی از تسلیم شدگی دوباره در برابر قدرت تکنولوژی باشد . اگر نمود تکنولوژی در ایجاد جریان مدرنیته صنعت بود این بار موضوعی جدید است به اسم تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات .شاید در حال حاضر ما با رفتارهایمان درحال آماده کردن زمینه شهر های ژنریک هستیم همین که در این سایت به گفتگو میپردازیم در واقع نیاز به هیچ فضای با کیفیت ویژه ای برای این تعامل نداریم . از اهمیت اولویت پیاده بر سواره میگوییم و در کوتاه ترین مسیر های کاری از اتومبیل شخصی استفاده میکنیم و... نمیتوان گفت این ایراد است نحوه زندگی امروزی ما را به این مسیر سوق داده. به تدریج خواسته یا نا خواسته چنین تصویر بی روحی را خودمان می سازیم .