این اثر گسترش غربی آمریکا را به یادگار نگه داشته است و ارو سارینن طاق ورودی را به شکل نشانی از آینده درآورده که در بالای منظر شهریِ سنت لوییس ایستاده است . در طراحی اش، این اِلمان از ساختارهای نمادین پیشینی متعلق به همان عروج، مقیاس و دقتی ریاضی رسم شده است .

منحنی نقطه ی آغازین طراحی سارینن بود، فرمی ایده آل که بیشتر به اختصار وجود داشته است . رفت و برگشتِ مقطعی مثلث شکل - از اندازه ای متغیر- در طول این منحنی اساس فرمش بود . این فرم ریاضی به منظور افزایش تاثیر زیبایی شناسی در طراحی اش، بعدا به شکلی کج درآمد در حالی که همچنان کاربری سازه ای خود را حفظ می کرد . طاق ورودی سنتِ دقت ریاضی و سادگی فرمال در طراحی اِلمان های آمریکایی را نگه می دارد که با اِلمان واشینگتن در واشنگتن دی سی آغاز شد درحالی که، اندیشه ی معاصر بودن را با پیچیدگیِ مصالح و برنامه ریزی پروژه بر می انگیزد .

این منحنی، شامل پوششِ فولادیِ مقاطع مثلث شکلِ بتنی است که در حال تغییر است و ضخامت آن از 54 فوت( در قسمت کف) تا 17 فوت ( در بالای المان) تغییر می کند . صفحات فولادی در مقابل یک دیگر بسیار محکم جفت شده اند به طوری که پایداری سازه ای و زیبایی اش را افزایش می دهد و آن را ظریف تر از آنچه هست، نشان می دهد .

سارینن قصد داشت طراحی اش را در غالب سکوی مشاهده عرضه کند ؛ سیستمی پیچیده از ماشین های بالابرنده ای است که به شکلی مورب به بالای طاق ورودی صعود می کند و 12 نفر را به طور همزمان، به بالا حمل می کند و بازدید کنندگان می توانند چشم انداز اطراف را از ارتفاع 630 فوتیِ زمین تماشا کنند . این ماشین های بالابرنده به شکل پوسته ی سختی طراحی شده اند که همان زیبایی شناسی زمانِ حاضر را به یاد می آورد .

علاوه بر منحنی، این پروژه جایگیری خود را در پارک بزرگ تر یادبود گسترش ملی جفرسن دنبال می کند . این طرح کاخ دادگستری تاریخیِ قدیمی را به عنوان مرکز پارک، زیر نقطه ی اوج این طاق ورودیِ جدید بازتولید می کند . این جفت شدن طاق و کاخ دادگستری به شمایلی از شهر سنت لوییس و مناطق بزرگ تر درآمده است .