پس از تحمل عوارض ناشی از یک بیماری کلیوی بلند مدت؛ معمار برزیلی؛ اسکار نیومایر در ریو دو ژانیرو چشم از جهان فروبست.
برای 104 سال، اسکار ریبریو دی المیدا نیمیر سوارس زندگی ای پر تلاطم را زیست. او در ریو متولد شد و مشارکتش در ساخت ساختمان سازمان ملل در نیویرک به سال 1947 او را به شهرت رساند و مشارکت در طراحی و ساخت بخش عظیمی از برازیلیا نیز بر شهرتش افزود.
او که در سال 1988 موفق به دریافت جایزه پریتزکر گردید سبک معماری اش را اینگونه توصیف می کند:"من اگاهانه تمجید و پرستش زوایای راست گوشه را به کناری نهادم و از صمیم قلب و با تمام وجود خود را مستغرق دنیای منحنی ها نمودم".
نیومایر از ان جمله معمارانی است که در کشور خودشان عمیقا دوست داشته می شود و در میان مردم شناخته شده است تا جایی که او را در قامت یک آیکن می بینند. او که همیشه انگیزه و راهنمایی بوده است برای پیروانش، اول یک برزیلی است و بعد معمار.
به گفته خود او "خیلی مهم است که معمار نه فقط به معماری که به حل مشکلات توسط معماری بیاندیشد. نقش معمار جنگ برای ساختن دنیای بهتر است؛ جهانی که در ان معماری به همه و نه به قشری خاص، تعلق دارد.
اتووود پیش از این در قالب سه مقاله به اسکار نیومایر پرداخته است، نوشته جاناتان گلنسی به ناماسکار نیمایر و راز ساختن؛ هم نوایی شاعرانه ارایه های افریدن با برگردانی از بابک پیوسته
اتووود پیش از این در مقالاتی به قلم محمد کیانی منش و محسن قائدشرف نیز به بررسی تطبیقی شهرهای چاندیگار از لوکوربوزیهو برازیلیا از اسکار نیومایر پرداخته است.که می توانید هر دو مقاله را [اینجا] و [اینجا] مشاهده فرمایید.