گالری ایزابل ون دن ایندن بسیار مفتخر است که اعلام کند دومین نمایشگاه نقاش ایرانی احمد امین نظر در دبی برگزار می شود. این نمایشگاه یک جهت گیری جدید برای اساتید ایرانیان خواهد بود. در این مجموعه ی جدید آثار او بر روی کاغذهایی با قطع بزرگ اجرا شدند. امین نظر از بازگشت به اسطوره ها, قهرمانان, دیوها و نمایشهای شیطانی که غالباً در تاریخ نقاشی هایش مقیم بودند دور شده است. ضرب قلم های سریع, پررنگ و قدرتمند بارزه ی طراحی های مسحور کننده اش هستند.
ضرورت و تردید کم در ترسیم خطوط خارجی بدن های متحرک و در هم تنیده در رقص آرایی پویا در فضای این آثار شناورند.حضور آنها در یک فضای خالی مؤکد تهی بودن فضا است. در سراسر این ترکیبات بزرگ مقیاس امین نظر فرمهای مردانه ی خود را به شکل جسورانه ای تجربه می کند, اگر چه این فیگورها بی سر هستند و دست و پای خود را از دست داده اند و بدون جنسیت به شکل دو پهلویی پردازش یافته اند. اعوجاج نیم تندیس ها و لبه های فرسوده شده ی آنها و اندام های تناسلی مبهم شان به عناصر شاخص این آثار بدل شدند. با وجود ابهامات در نظر گرفته شده قدرت مردانه در این طرح های خالص از بدن های کنش مند غالب است.
فیگورهایی که کشتی می گیرند, به آغوش می کشند, خشونت می آفرینند, در حال جنگ, رقص و چیرگی هستند. و این به زاویه ی نگاه مخاطب به نقاشی بستگی دارد. امین نظر آنها را از تمام جهات نقاشی می کند. ورق های کاغذ بزرگ بر کف استودیو او پهن شدند و او از بالا و اطراف کاغذ مشغول به کار می شود. هنرمند مشتاق به بهره کشی از تمام این جنبه ها است . ابهام نهفته در نقاشی ها مخاطبان را دچار خوانش های متعدد از اثر می کند. امضای او به صورت خوانا از سه جهت طراحی شده و از سه جهت متفاوت دیده می شوند.
با توجه به جهتمند بودن اثر هر نما پویایی منحصر به فرد بین فیگورها را آشکار می کند. این فیگورها چنان به نظر می رسند که به دیگری هجوم می آورد یا از آنها حمایت می کند و این برداشت صرفاً به جهت دید بستگی دارد. هر دو فیگور اغلب به حالت تعلیق یا در حال سقوط آزاد دیده می شوند. در میان خط سیرهای مملو از اغوا تجاوز و تخطی ضرب آهنگ حسی کار در مقابل حملات خشونت بار و نوسانات مخاطره آمیز می ایستد.
گزیده ای از مقاله ی ولی محلوجی
امین نظر متولد سال 1955 در تهران و تحصیل کرده ی دانشگاه هنرهای زیبا می باشد. او بعد از هشت سال در کلن آلمان تحصیل کرد و به انجمن نقاشان کلن پیوست و به شکل گسترده ای در معرض هنرهای غرب قرار گرفت. اما او نهایتاً به ایران بازگشت و مشغول به بررسی روابط بین سنت مینیاتور و ادبیات ایران عمدتاً از طریق قلم زنی شد. کار او عدم هماهنگی بین سنت ها, هم از ایران وهم از غرب و مدرنیته را با طراحی استادانه آشکار می کند.
حماسه های ایرانی, چهره های افسانه ای, رهبران اجتماعی و کشتی گیران به طراحی های آشفته, کنایه دار, خشن و جسمانی با ترسیمات جوهری و شاهکارهای آکریلیک تبدیل می شوند. این هنرمند سالها ترسیم را به نسل جوان هنرمندان ایرانی در دانشگاه تهران و هم چنین به شکل خصوصی آموخته است. امین نظر بعلت موقعیت تاریخی ایران در میان آشفتگی های خشونت آمیز فرهنگی, سیاسی و ایدئولوژیکی به نسل گمشده ی هنرمندان ایرانی تعلق دارد. در نتیجه او عمیقاً منزوی شد و به استودیو خود و خلق آثار خام و غریزی اش پناه برد. علی رغم دور شدن از چشم عموم, آثار امین نظر به شکل بین المللی مورد توجه قرار گرفته اند.