پیتر زمتور را می توان به درستی معمار روح مکان دانست، او با تمسک به تعریف کریستین نوربرگ شولتز از بافتی متقن و مولد معماری که در استفاده اش از مصالح بومی یا تکنیک های ساخت سنتی متبلور می گردد، طراحی می کند. زمتور به واقع اهمیت زیادی به بافتی می دهد که در نیت افریدن اثری دارد. شاید بر همین قرار است که او با تاکید بر حس تعلق به مکان، خود را به پروژه های کوچک مقیاس واجد انرژی ای فوق العاده محدود می کند؛ نمازخانه سنت کلوز، خانه اخر هفته ـ یا پروژه لیوینگ ارکیتکچرـ برامده از ایده های الن دو باتن از این جمله اثارند. پروژه مشترک او با لوییس بورژا نیز موید همین ماهیت شاعرانه مواج بر خط فکری پیتر زمتور است، معماری او درست بر همان سریری که لویی کان پیمود، مدعایی است بر عبور از عصاره درگیر صرف زمان حال بودن و گره خوردگی عمیق و پر احساس با بی زمانی.

برای اشنایی بیشتر با نگره های پیتر زمتور بر طراحی مشاهده فرمایید

هسته سخت زیبایی یا چگونه پدیدارشناسانه طراحی کنیم

و

اموزش معماری، فراگیری معماری یا چگونه تجربه زیسته بر اکادمی فائق می اید

را به قلم خود معمار از کتاب معماری متفکر