در سال 2012، اعلام مقامات لندن مبنی بر تخریب مجموعه‌ی "رابین‌هود گاردنز" خشم جامعه‌ی معماری را برانگیخت. از آن تاریخ جامعه‌ی حرفه‌ای تلاش‌هایی برای حفظ یكی از مهم‌ترین مجموعه‌های مسكونی بریتانیا كرد، تا این‌كه در مارچ 2015 پیشنهاد جدیدی مطرح شد. طی این پیشنهاد ریچارد راجرز، سیمون اسمیتسن (فرزند معماران مجموعه و عضو گروه معماری RSHP) و دیرك ون‌دن هیول (آكادمیست و استاد دپارتمان معماری دلف) از عموم خواسته‌‌اند صدای خواسته‌هایشان را به وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش انگلیس برسانند.
"تلاش‌های قبلی برای ثبت این مجموعه تا سال 2009 ناكام ماند، اما این پرونده دوباره باز شده و ما می‌دانیم كه وزیر جدید این مباحث را پیگیری خواهد كرد."
با توجه گفته‌های راجرز و اسمیتسن، مجموعه‌ی مذكور "شامل آپارتمان‌هایی با مساحت‌های چشم‌گیر است كه می‌تواند از نو مبلمان شود و كیفیت معمارانه‌ای شاخص و جاذبه‌ای تاریخی ایجاد كند. طی پنج سال گذشته درك عموم از ارزش معماری مدرن افزایش یافته، بنابراین دلایل برای ثبت این مجموعه محكم‌تر از همیشه شده است.” جامعه‌ی قرن بیستم انگلیس نوشته‌ای مكتوب كرده كه در آن دلایل خود را در رابطه با چرایی لزوم ثبت این مجموعه ذكر كرده است. همچنین ون‌دن هیل و لرد راجرز نظرات خود را درباره‌ی عدم لزوم تخریب این مجموعه آورده‌اند.
دیرک ون‌دن هیول می‌گوید:
"الیسن و پیتر اسمیتسن مبدع بروتالیسمِ نو در دهه‌ی 50 بودند؛ از این‌رو همان‌طور كه رینر بانهام می‌گوید، آن‌ها پیش‌رو هستند. مجموعه‌ی "رابین‌هود گاردنز" به طرق مختلفی مظهر ایده‌های اسمیتسنها در رابطه با خانه و ساختمان شهری است. دو باریكه‌ی تندیس‌گون مسكن قابل استطاعت، مكانی آرام و بی‌تنش خلق كرده، میان مدرنیزاسیونِ در جریانِ منظر شهری لندن.
جداره‌ی متشكل از عناصر پیش‌ساخته‌ی بتنی به‌مثابه صفحاتی عمل می‌كنند كه میان حوزه‌ی خصوصی آپارتمان‌ها و فضای اجتماع‌پذیر باغ چك و چانه می‌زنند. كمپوزیسیون متوازن از عناصر عمودی و وضعیت افقی "خیابان‌های در آسمان"، به وضوح بیان‌گر زبان معمارانه‌ی اسمیتسن‌هاست كه ارزش‌های اجتماعی را با تكنولوژی مدرن و مصالح تلفیق می‌كند. گذشته از وضعیت فعلی، این مجموعه متشکل است از ژستی نایاب و شكوهمند که آمالِ رادیکال و سخاوت‌مندانه‌‌ای برای معماری جامعه‌ی انسانی دارد. این‌گونه است که هنوز مدلی برای معماران در سرتاسر جهان به‌شمار می‌رود."
ریچارد راجرز می‌گوید:
"اسمیتسنها به وضوح معماران بزرگی بودند: ساختمان اكونومیست كه در 1964 ساخته شد و در سال 1988 در فهرست ابنیه درجه یك قرار گرفت، بی‌شك به‌ترین بنای مدرنی است كه در مركز تاریخی لندن ساخته شده است. اثر بزرگ مقیاس دیگر اسمیتسنها "رابین‌هود گاردنز" بود که پیشگام در استفاده از "خیابان‌هایی در آسمان" برای حفظ زندگی عمومی در بخش شرقی مجموعه است. از منظر معمارانه و عقلانی، این مجموعه بدعت‌آمیز است و به نظر من مهم‌ترین مسکن اجتماعی است که در دوران پس از جنگ بریتانیا ساخته شده."
اسمیتسن و راجرز مردم را دعوت کرده‌اند تا خواسته‌هایشان را درباره‌ی این مجموعه به وزارت فرهنگ، رسانه و ورزش انتقال دهند.