گرمایش جهانی در مسیری بازگشت ناپذیر قرار گرفته است و ما با احتمال یک فاجعه اکولوژیک رو به رو هستیم. این اضطرار زیستْ محیطی برای تفکر فلسفی ما نیز بحران هایی ایجاد کرده است و ما را در مواجه ای عمیق با فهمان از، و میزان کنترل مان بر، محیط قرار داده است. گرمایش جهانی احتمالا دراماتیک ترین مثال از ان چیزی است که تیموتی مورتون هایپرْآبجکت ها یا فراـ ابژه ها می خواندشان؛ موجودیت هایی به لحاظ زمانی و مکانی انچنان بزرگ و وسیع که تمام ایده های سنتی نسبت به انچه بیش و پیش از هر چیز دیگر وجود داشته را به کل زیر سئوال می برد و با چالش مواجه می کند.

در این کتاب مورتون به تفسیر چیستی هایپرْآبجکت ها می نشیند و تاثیراتشان بر تفکر ما را از نظر می گذراند و نشان می دهد چگونه ما در کنار یکدیگر و به موازات در کنار غیرانسان ها زندگی می کنیم و چگونه به تجربه سیاست، اخلاق و هنر می نشینیم.

کتاب که سیری است میان فلسفه، علم، ادبیات، هنر ویژوال و کانسپچوال و فرهنگ عامه، بر این نکته تاکید می گذارد که هایپرْآبجکت ها نشان می دهند پایان جهان فرا رسیده است، در این معنا که کانسپت هایی همچون جهان، طبیعت و حتی محیط دیگر به مثابه افق هایی بامعنا مقابل انچه رویداهای انسانی حادث می کنند تعریف نمی شوند.

ما به جای سکناگزیدن در جهان و اشغال ان، خود را درون تعدادی از هایپرْآبجکت هایی همچون اقلیم، سلاح های اتمی، [فرایند] تکامل یا [مناسبت های حاکم بر] نسبیت می یابیم. ابژه هایی که فشارهای غیرْقابل باوری بر راه های معمول استدلال و فهم مان از محیط مقرر ساخته اند.

کتاب با تاکید بر این گزاره که بایستی فکر کردن به چگونگی فهم جهانی که در ان زندگی می کنیم را از نوابداع نماییم، به نوعی اولین گام است برای ترسیم یک رویکرد پست مدرن اکولوژیکی به حوزه های تفکر و عمل.