الالکان جی یی فوس، چشم اندازی دیستوپیایی از برجْ زاغه هایی در لائوسِ نیجریه تولید کرده است تا مسئله استانداردهای ضعیف زندگی در مناطق فقیرنشین شهر را بار دیگر طرح نماید.

مجموعه طرح های او که کلانْ سازه های الونکی shanty megastructures نام دارند، زیستْ گاه های منفرد و پراکنده ی الونک گونه را به برج های بلندمرتبه ای در مرکز لائوس ـ بزرگترین شهر نیجریه و مرکز فعالیت های اقتصادی و صنعتی این کشور ـ بدل کرده است.

طراح نیجریاییِ ساکن نیویورک این برج های آلونکی را به مرکز شهر منتقل کرده است تا تمرکز و توجه همگان را به میزان اهمیت و نقش سکونت گاه های غیرمجاز و غیر رسمی جلب نماید به گفته خود او این تصاویر همْ چینیِ زمین های واجد ارزش بالا در مناطق شهری گران قیمت لائوس با برج های بلندمرتبه ایست که جایگاه کامیونیتی های فقیر و در حاشیه مانده اند.

الالکان جی یی فوس، یاداور می شود این طرح ها به فقرا و در حاشیه ماندگان اولویت می دهد و ان ها را در چشم می اورد، البته تحت شمول نگاهی دیستوپیایی، تا نشان دهد این کامیونیتی ها از کمبود بهداشت، ارتباطات مدرن، خدمات بهداشتی و برق بی بهره اند.

این سازه ها با شبکه های رولرکسترْگونی از لوپ های پیاده به یکدیگر مرتبط شده اند. لوپ ها بر بلندای ترافیک معمولا قفل شده شهر تعریف شده اند و مملو از پوشش سبز هستند و البته اب راه هایی که میان این برج ها قرار گرفته اند به مثابه یک مسیر حمل و نقل عمل می کنند.

راه کار الالکان جی یی فوس عملا نوعی پاسخ است به مواجه تخریبی با زاغه ها که مبتلا به تمام شهرهای واجد زاغه از شیکاگو تا ریودو ژانیروست، به طور مثال حکومت در لائوس برای ساخت مجموعه های تجاری و خصوصی، چندین بار، دست به تخریب وسیع بافت های زاغه نشین زده است، به همین سبب است که الالکان جی یی فوس می گوید طرح های او نوعی گفت و گو در مورد این واقعیت است که چگونه زاغه ها غالبا همچون مناظر بدنمایی که بایستی تخریب شوند در نظر می اید، رویه ای که عملا منجر به بیْ جا و اواره شدن ساکنان زاغه ها می انجامد و نهایتا به شکل گیری بافت های خودرو در دیگر مناطق شهر می انجامد.