ژان نوول اين بار به خليج فارس آمده تا در دبي يك سالن اپرا،طراحي كند.طرحي كه به معماري آينده چشم دارد. او كارش را بسيار رمزآلود طراحي كرده.چرا كه ماهيت كار او از جنس زمان است وابعاد زيادي دارد.اين عمارت مانند يك نگهبان، نظاره گرشهرمي باشد. اين سازه به شكلي ست كه امكان اشتباه گرفتن آن با يك ساختمان معمولي وجود ندارد، چرا كه مانند نگيني در منطقه مي درخشد. فرم اين سازه از زواياي مختلف فرق مي كند و سايه هاي متفاوتي روي آب مي اندازد.
اين سازه جلوه هايي ازعقاب، امواج آب و يا آبشار را به تصويرمي كشد و با نورپردازي هايي كه از پايين مي تابند، در هاله اي از نور و انعكاس قرارمي گيرد و منقش به رنگ هاي انعكاس يافته ازآسمان نيزمي شود.اين سالن اپرا جايي ست خاطره انگيز كه درآن مي توان شاهد اجراي موسيقي، تاتر، برنامه هاي هنري وبازيگري بود.اين جا مكاني ست كه مي تواند روياي ايجاد فضاي فرهنگي دردبي را متصور كند.
اتووود پیش از این در مقاله به قلم جاناتان گلنسی تحت عنوان "از رئالیسم جادویی سیاه تا راپســـــــــودی سرخ ژان نوول؛ سیاست رنگ در گفت و گو با محیط" با تمرکز بر پاویون سرپنتین ژان نوول به شرحی کلی از اثار او پرداخته است و در مقاله "ژان نوول؛هرمنوتیک ماده و رنگ" به قلم نیلوفر ده بزرگی نیز به تاثیر و جایگاه رنگ در اثار این معمار پرداخته است