ایده اصلی این پروژه سیالیت است، در این پروژه فضاها به نحوی سازماندهی شده اند که مخاطب همواره بین فضای درون و بیرون پروژه قرار می گیرد.استراتژی طراحی بدین گونه است که، فضای خالی و یا همان فضای تهی ، توده و یا فضاهای بسته پروژه را شکل می دهد بدین ترتیب سازماندهی فضایی از نحوه شکل گیری فضای خالی آغاز می گردد. زمین فوتسال،دو استخر روباز،فضای دوش های باز و جکوزی،کافه روباز در فضای خالی قرار گرفته و به نحوی سازماندهی شده اند که فضاهای بسته،در کنار این فضاها تعریف می شوند.کف کلیه فضاها از ابتدای ورود به محوطه باز، گرمایش از کف تعبیه شده است تا برای مخاطب این امکان به وجود آید که به راحتی و بدون ایجاد مرز فضاها را کشف کند،این بی مرزی ساختار فرمال توده را نیز شکل می‌دهد بطوریکه فضایی سیال از تکنیک خم کردن سطوح در کد های مختلف ارتفاعی و ایجاد ویدها و ارتباط بصری، تماما در تطابق با ایده بی مرزی شکل می‌گیرد.

در مرز بین این سطوح خم شده بتنی و فضای خالی، تنها پرده ای از شیشه قرار دارد تا تعامل بین درون و بیرون ایجاد شود.پس از عبور از مرز شیشه ای، وید قرار دارد تا در هنگام ورود به داخل پروژه دقیقا همان انحنا و حرکت سقف در داخل دیده شود یعنی حرکت درون و بیرون پروژه یکی می شود. ارتباط طبقه همکف به طبقه بالا نیز با رمپی که بر روی نما در حرکت است طراحی می شود بنابراین حرکت مردم بر روی نما، جزیی جدایی ناپذیر از طراحی نماست که مدام در حال تغییر است. عملکرد های سرپوشیده مانند سوناها،اتاق های تعویض لباس،استخر سرپوشیده در پشت قرار گرفته اند که هیچگاه این ارتباط بین بیرون و درون به مخاطره نیفتد.

دیوار محوطه نیز با تغییر شکل و با استفاده از تکنیک تا شدن، از دیوار به سقف پروژه تبدیل می شود و امکان تردد و جانمایی عملکرد نگهبانی را فراهم می کند.