پروژه در زمینی کوچک مقیاس در محله قدیمی اتابک در جنوب تهران واقع شده است. این محله یکی از شاخص ترین محله های بافت فرسوده تهران به شمار می رود. بافت متراکم و ریزدانه، کمبود فضا های باز(ووید) خصوصی و عمومی(شهری)، همچنین اشغال حداکثری زمین و فقدان سبزینگی، مواردی است که این مناطق با آن ها روبرو هستند.
مسئله ما در این پروژه چگونگی ایجاد و طراحی فضای خالی در زمینی با مقیاس کوچک و ابعاد حداقلی بود. فضایی که علاوه بر ساکنان در خدمت محله باشد. با توجه به مساحت بسیار کم زمین و سطح اشغال صد درصدی پروژه فضای خالی به جای سطح و راستای افقی، در راستای عمودی توسعه می یابد. از کوچه شروع می شود و با تغییر ارتباط معمولِ توده و زمین، انشعابی از کوچه را در دل بنا جای می دهد. در ادامه دسترسی عمودی(پلکان) را از عملکردی بودن مطلق خارج، و همجنس خود می کند. در طرح حاضر با وجود مساحت کم، تنوع فضایی ایجاد شده از فضای تجاری و کارگاهی تا فضا های باز و سبز و فضا های مسکونی، پروژه را به یک سلول خود بسنده قابل تکثیر معماری تبدیل کرده که نقش تعاملی با جامعه و بستر خود ایجاد می کند.