پروفایل اتووود علیرضا رضایی

علیرضا تغابنی	1394/08/29
پروژه ویلای برادر کوچکتر :
با عرض سلام و خسته نباشید ، تشکر از این که آثار خودتون رو تو همچین فضاهای تعاملی به اشتراک میزارین تا بشه روش صحبت کرد و دیالوگی شکل بگیره ، حین دیدن کار چندتا نکته به ذهنم رسید که سعی میکنم خلاصه و جمعو جور بیان کنمشون : 1-تو شکل گیری و ایجاد پلان فضای زیادی چه از لحاظ طول و چه مساحت (عرض) به راهرو اختصاص داده شده که این علاوه بر اینکه دسترسی کاربری هارا از هم دور میکند ، زیربنای زیادی نیز به خود اختصاص میدهد که چه از لحاظ هزینه ساخت و چه سرمایش و گرمایش و نگهداری و ... هزینه های بیشتری را به کاربر و کارفرما تحمیل میکند ، که دلیل قویتری برای توجیه این مساله وجود ندارد (بجز توجیه فرمال) ، همچنین در چینش کاربری های طبقه همکف ، (با اینکه عناوین فضاها زیاد بخاطر حجم عکس و محدودیت در بارگزاری فایل ها در آن مشخص و خوانا نیست) اما بنظر میرسد که دو زون خصوصی و عمومی قرار داده شده و آشپزخانه ای که قرار است به آنها سرویس بدهد ، با آنکه مشکل نوردهی بطرز جالبی حل شده ، اما مسائلی مانند دور بودن میز غذاخوری از در آشپزخانه که کاربر را مجبور به طی کردن مسافت راهرو میکند ( که البته چنین مسائلی از طریق کانتر آشپزخانه شاید حل بشود ، اما موجب سختتر کردن خود مساله میشود) و همچنین دور بود سرویس بهداشتی از یک زون نسبت به زون دیگر که اینهم موجب طی شدن مسیری نسبتا طولانی تر میشود و یا حتی در مواقعی که فضاها در حداکثر سطح کاربرد خود قرار دارند ، کاربر بخاطر شرایط روانی حاکم ، حاضر به استفاده از آن نمیشود . ( میشد با نزدیک کردن سرویس ها به هسته معماری "در اینجا آشپزخانه" ، و یا قرار دادن دو سرویس در دو ناحیه که اینهم تا حدی موجب افزایش هزینه و زحمت ساخت میشد و چندین راه دیگر .... به این مساله جور بهتری پاسخ داد) ، در طبقه بالا نیز همین مسائل ولی با شدت کمتری وجود دارند که زیاد مشکلی در استفاده کاربر ایجاد نمیکنند . 2- از لحاظ ریخت شناسی و فرم خود ساختمان ، میتوان کاراکتر خطوط پلان را مشاهده کرد که از سمت ورودی و قلب بنا به خوبی سیال شده اند و با یکدیگر حل شده به نظر میرسند اما هرچه به انتهای بنا میرسد این سیالیت بطرز آزارنده به خطوط قائم و صاف تبدیل میشوند که عکاس نیز با هوشمندی جوری عکس گرفته که تبدیل این دو نوع خط به هم مشخص نمیشود ،همانطور که در پلان این مساله وجود دارد در برخورد با حجم ساختمان هم مشاهده میشود که از سمت ورودی ساختمان بسیار کارشده و ظرافتمندانه طراحی و ساخته شده ، اما در انتهای ساخمان و دیدی که از پشت به ساختمان داریم ، سطحی و بدون اهمیت جلوه داده شده ، و گویا حاصل اکسترود کردن خود پلان بوده است . همچنین کلیت ساختمان ریخت شناسی مشابهی با پروژه ویلای دروس شما دارد که به نظر میرسد دنبال فرصتی برای ساخت چنین هیبتی بوده اید و این که این پاسخ به این مساله مربوط به سلیقه شما بوده یا خواست کاربر و کارفرما تا حدودی مبهم به نظر میرسد. احجام داخلی مانند آشپزخانه و ارتباط عمودی ظریف و دوست داشتنی طراحی و به نحو اخسنت اجرا شده بودند که جدا از اینکه امکان راه رفتن و ادراک آن از طریق تصاویر ممکن نبود اما تجربه دیداری لذتبخشی بودند (و چه خوب است که شما با همین نکات ریز کاراکتر معماری خود را در آثار نمایان میسازید) 4-این نکته مشخصا در دسته بندی خاصی جا نگرفت ولی استخری که در اثر وجود دارد ، برای استخر بودن زیادی کوچک و برای حوض بودن زیادی عمیق است و بی جزییات ، که در اسکیس های شما مشاهده کردم که شما آن را خیلی بزرگتر از چیزی که ساخته شده تصور کردید ، اما اینکه چرا هنگام ساخت به چنین چیزی تبدیل شده ! عجیب به نظر میرسد .

پوریا ابسالان	1394/05/31
پروژه یادمان شهدای بیضا :
با عرض سلام و خسته نباشید. قبل از بررسی معماری اثر، بیشتر نظرم به اندیشه موجود در خلق اثر جلب شد، آنجا که فرمودید دو شهید را درون آب قرار دادید تا مخاطب برداشتی خاص !! کند . مساله اینست که در طی تاریخ فرهنگی که توسط بشر تولید شده ،به طور خاص روش خاکسپاری و تدفینی مناسب با الگوی نژادی و الگوی اقلیمی آن منطقه ،باور های اسطوره ای و اعتقادات مذهبی آن مردم شکل گرفته و در طی تاریخ بر رسومات آن کاسته و افزوده شده و به پالایش رسیده تا به وضعیت فعلی برسد،اینکه شما تصمیم گرفتید تا پیکر دو شهید را خلاف عادات مرسوم، دفن کنید تا صرفا در مخاطب حالات درونی خاصی ایجاد کنید، بیشتر ضربه به باورها و تمدن پیوسته ما(تمدنی که انقطاع تاریخی زیاد دارد ،اما در این مورد چون مرگ برای انسان حالاتی فراتر از درک است و انسان چون نمیتواند بر موضوعی اشراف داشته باشد نسبت به آن هراس پیدا میکند و بر این اساس باورهای مربوط به مردگان و تشریفات آن بسختی در طول تاریخ تغییر می کند و به همین خاطر ما در این موضوع پیوستگی تقریبا زیادی را مشاهده میکنیم) و همچنین پیکر شهید که در یک جامعه احساسی و اسطوره ای و آررمان گرا ، ارزش فیزیکی زیادی دارد و به مانند گنجینه ای برای آن جامعه محسوب میشود ،زده اید . هرچند مردمانی باشند که از این کار شگفت زده شوند و شما را تحسین کنند ،که آنهم بیشتر ناشی از جو احساسی و سردرگم جامعه ماست که از سمتی بر اصالت خود و پاسارگاد فخر می فروشند و از سمتی دیگر شبانه روز خود را در حسرت اینکه چرا معماری ایران به آثار زاها حدید (در سطحی ترین برخورد) و آیزنمن و سایر سردمداران پست مدرن نزدیک نمی شود.که در این میان شکافی عظیم است به وسعت نا آگاهی من و شما و سایر جامعه .در ادامه مبحث ؛با مطالعه در آثار معماران سده گذشته میتوان دریافت که آنها پروژه های عمومی را بر طبق نزدیک ترین تعریف و خواسته جامعه از معماری مورد نظر انجام میدانند و ایده هایی که به تفکر شخصی خودشان مربوط بوده و بیشتر حالت آزمون و خطا داشته را در پروژه های خصوصی مثل خانه های مسکونی اجرا میکردنند. هر چند معماران پست مدرن ازین تفکر دورتر شدند و پروژه های عمومی را نیز به سبکی که در جامعه بستر وجود داشت طراحی میکردند. که حتی این امر نیز بیشتر در پروژه هایی که معماری به صورت ارزش افزوده و نه صرفا کاربرد آن ! اجرا می شده است . به مانند اکثر موزه های یهود که با هدف جلب احساسات جوامع در مورد اتفاقاتی که بر آنها گذشته ،طراحی شده و سعی در خودنمایی دارند و یا موزه گوگنهایم گری که برای جلب توریست جهانی گشوده شد. نه یادمان شهدایی که به عمیق ترین باورها و اعتقادات مردم گره خورده است،البته در بخش دوم ارتباطی به این بخش خواهم زد و نمونه هایی را ذکر خواهم کرد. 2-به نظر میرسد شما در فاز مطالعات اولیه و بررسی نمونه های موفق زیادی تمرکز کردید و اثر به کلاژِی تقریبا موفق از فضا سازی آندو (بخاطر کاراکتر حس شهادت)، یادمان یهود آیزنمن(کاراکتر قبر و کشتار دسته جمعی و وحدت بین مردم و تشکیل جنبش و نهضت) و همچنین ردپایی از کاراکتر خطوط لیبسکیند که همواره به کاراکتر جنگ نزدیک بوده و متاسفانه در باغ موزه دفاع مقدس هم به شکل مبتدیانه ای سعی در خودنمایی دارد ،تبدیل شده است.فارغ از اینکه هر کدام این آثار در بستر خود معنی گرفتند و تبدیل به نمونه هایی موفق شدند! 3-در خلال صحبت های شما، متوجه نشدم این رواق ها زاده فکر شما هستند و یا کس دیگر، اما هر که هست و هر چه هست بسیار در جزییات و دیتیل ناقص و الکن هستند که نه آنقدر قوی هستند که فضایی تولید کنند و نه آنقدر ضعیف که بتوان از آن چشم پوشی کرد،ترکیب شبکه توری 45/45 که ساختاری ضعیف دارند و به عناصر سازه ای که برای تولید 3 طبقه ساختمان کفایت میکند،متصل شده است و همچنین رها شدن آنها روی زمین.به همراه عکس شهیدانی که بی دلیل چرخیده اند تنها موجب آشفتگی کاربر و نارضایتی او و گنگ بودن طرحی که سعی دارد حرف های بزرگی بزند ،میشود . همچنین این رواق ها پیوستگی نامناسبی با خود طرح و مسجد دارند که به وحدت اثر ضربه میزند. 4-ترکیب اثر و پیوستگی آن با مسجد روند تقریبا مناسبی دارد و با اینکه از دو فرم جدا پیروی میکند ولی به طرز مطلوبی ترکیب شده ،البته این اتفاق با در نظر گرفتن دیتیل مسجد و اثر ممکن است تقویت شود و یا به کلی نفی شود. 5-اصرار نکردن طرح به معماری اسلامی و حرفهای مشابه و سعی در تولید فضا سازی به جای فرم سازی و نماسازی اتفاق مثبتی به شمار میرود و از نکات مثبت طرح محسوب میشود . موفق باشید.

هادی قربانی	1393/02/13
پروژه سردر دانشگاه امیر کبیر :
سلام و خسته نباشید خدمت خانوم نظری کاش این مطالب را در پروفایل خودم بیان میکردید تا بهتر بتوانم پاسخ گوی آن باشم ! با توجه به صحبت های گفته شده از شما تقاضا میکنم بجای واکنش احساسی "کار خاص و زیبایی شده" به رد یا تکمیل صحبت های من و سایر دوستان با توجه به سواد معماری و عقل سلیم خود بپردازید . در مورد کار خودم گرچه پاسخ شما آماده است اما دور از ادب میبینم که اینجا بیان کنم .لطفا در پروفایل خودم نظرتان را بیان کنید تا بتوانم بطور شفاف و کامل پاسخ دهم ! یادآور میشوم که این فضا,فضای بررسی آثار است نه ایجاد تنش و مغلطه ! این که من منتقد خوبی هستم یا نه چیزی بر سواد معماری شما اضافه یا کم نمیکند . بی صبرانه منتظر نظرات ارزشمند شما هستم موفق باشید