شروع از تعریف دو اتاق و یک ورودی، امکان ایجاد تجربه‌های فضایی متفاوت برای کاربر در همین دیاگرام ساده تعریف شده، مطالعه بر روی مجسمه‌ای اثر ادواردو چیلیدا و ارائه خوانش فردی خود از این مجسمه و تولید ژن‌های متفاوت از این خوانش، تلاش برای نزدیک کردن ادبیات فرمال معماری به ادبیات فرمال مجسمه خوانش شده
در انتها دو اتاق و یک ورودی آن قدر با مجسمه خود ارتباط بر‌قرار کرده‌بود که شاید روزی ادواردو چیلیدا فضایی این گونه را برای زندگی انتخاب کند