هویت
ایرانی اسلامی بیانگر
خصوصیات فرهنگی و مشخصات این سرزمین است. موضوعی که باید در تمام شئونات زندگی،
بخصوص عرصه معماری و شهرسازی نیز متجلی شود. دستیابی به معماری باهویت، موضوعی
بسیار پر اهمیت در معماری معاصر ایران است. ساختمان های تاریخی هر کشور بخشی از
شناسنامه فرهنگی وکارنامه مردمی است که در آن زندگی می کرده اند.بی
توجهی به سنت ها و ارزش های معماری ایرانی اسلامی در جریان ورود مدرنیته اغتشاش و
نا هماهنگی را در معماری شهر های ایران به همراه داشته است. معماري
و شهرسازي در هر زماني بيان و نمود خاص خود را مي يابد. با اين همه در هر زماني مي
تواند پلي بين گذشته و امروز باشد. معمار و شهرساز امروزي در ارتباط با پيچيدگي هاي
معماري و شهرسازي مجبور است كه از سنت گذشته آگاهانه بهره گيرد و آن را با فنون نو
همراه و همپا سازد. اين امر در عين ايجاد فاصله از گذشته سبب خواهد شد تا ارزشها و
هويت هاي جديد و امروزي خلق شوند. استفاده
از الگوهاي سنتي زماني معنا پيدا ميكند كه اين الگوها با نيازهاي زمانه وفق داده
شوند.همچنین توجه به شاخصه های فرهنگی، اقلیمی به نیازهای اساسی کاربرانی که از
محیط بهره می برند در طراحی بناها مؤثراند. نپرداختن به راهکار های
نوین طراحی در معماری و شهر سازی نیز یکی از مهم ترین موانع در مسیر عملیاتی شدن
این اصول ارزشمند می باشد.
از دوران‌های بسیار دور سلسلۀ هخامنشیان، ایدۀ یک
بهشت زمینی در ادبیات فارسی گسترش یافت. از این‌رو، سبک و سنتی در باغ‌های ایرانی
شکل گرفت که تاکنون و همواره از برجسته‌ترین مثال‌های فرهنگ زندگی ایرانی به شمار
می‌رود. ایدۀ اصلی در شکل‌گیری طرح کلی الهام از نظام کالبدی باغ ایرانی و استفاده
از عناصری همانند آب، نظام کاشت، استفاده از مصالح بوم‌آور، نحوۀ استقرار بنا،
هندسۀ شفاف، گرفته شده است. که توانسته با این ایده ترکیبی از معماری ایرانی و
معماری مدرن را در غالب فضای کلی و حتی محوطه ایجاد نماید. استفاده از باغ ایرانی
به‌عنوان یک عنصر اصیل ایرانی و ایجاد بافتی منحصربه‌فرد در محوطه و به‌طورکلی
توجه مسئلۀ محوطه‌سازی ایرانی همسو با غالب و فرم کلی بنای اصلی ساختمان یکی از
همان وجوهی است که این اثر را متماییز کرده است. بنای ساختمان همانند کوشکی مدرن!
در میانۀ باغ در کنار خندقی پرآب قرار گرفته است. که به خوبی تداعی‌گر عمارت‌های کهن برای بیننده می‌باشد
و خود بنا به‌لحاظ پر و خالی شدن‌های ماهرانه پوسته‌ای نرم و استفاده از دو مکعب‌مستطیل ساده و جدار شفاف
سرتاسری به‌خوبی القاگر حس مدرنیته توأم با سنت در فضا می‌باشد. فرم کلی بنای اصلی
از چلیپای ایرانی الهام گرفته شده است؛ طرح کلی بیانی امروزین از کاربرد آرایه‌ها در
فرهنگ بصری معماری گذشته ما و مبنای شکل‌یابی و تشکیل پوسته‌ای سیال، پویا، پیوسته
و لطیف بر کالبد طرح، قرار گرفته است. فضایی که قرار است مخاطبی خاص غالباً از جنس
هنرمندان و دانشجویان ایران داشته باشد.