پس از جنگ جهانیِ دوم، نیاز به مسکن و خانه سازی به طور بی سابقه ای افزایش یافته بود. یونیت دابیتاسیون در مارسی فرانسه، اولین پروژه ی کلان مقیاسِ معمارِ مشهور، لوکوربوزیه به شمار می رفت. در سال 1947، اروپا هنوز اثرات دومین جنگ جهانی را احساس می کرد، لوکوربوزیه ماموریتِ طراحیِ یک پروژه ی مسکونیِ چند خانواده ای را برای مردم مارسی که پس از بمباران فرانسه بی سرپناه شده بودند، دریافت کرد. یونیت دابیتاسیون که در سال 1952 تکمیل شد، اولین نمونه از یک سری پروژه های مسکن سازی جدیدِ لوکوربوزیه بود که بر زندگیِ اشتراکی تمرکز کرد و برای تمام ساکنان، خرید، بازی، زندگی، و باهم بودن را در یک "باغ شهرِ عمودی" (vertical garden city) فراهم کرد.

یونیت دابیتاسیون هم برای خود لوکوربوزیه اولین اتفاق [کلان مقیاس] بود و هم از جهتی، اولین رویکرد به سمت و سوی یک مجموعه بزرگ برای جا دادنِ دستِ کم، 1600نفر ساکن بود. به خصوص با در نظر گرفتن این مطلب که لوکوربوزیه، ساختمان های چندانی با مقیاس های قابل توجه در مقایسه با ویلاها، نداشت. زمانی که طراحی برای چنین تعداد زیادی از ساکنان، به طور معمول و طبیعی، طراحیِ افقی و گسترش دادنِ آن در تمام سطح زمین بود، لوکوربوزیه ترجیحا، اجتماعی را طراحی می کند که شما در یک بلند مرتبه ی مسکونی، مدرن و چندمنظوره، با یک محله مواجه می شوید. ایده ی " باغ شهر عمودیِ" لوکوربوزیه، بر مبنای آوردنِ ویلا در داخلِ یک حجم بزرگتر بود، که برای ساکنان داشتنِ فضاهای خصوصیِ خود را فراهم می آورد، اما در خارج از آن بخش خصوصی، آنها خرید می کنند، غذا می خورند، ورزش می کنند و با هم اوقات را می گذرانند.

با توجه به حدودِ 1600 نفر[جمعیت] و تقسیم آنها بین هجده طبقه، طراحی، یک رویکردِ خلاقانه به سوی سازماندهیِ فضایی، برای جا نماییِ فضاهای زندگی و همچنین فضاهای عمومی و همگانی نیاز دارد. این نکته به اندازه ی کافی جالب است که اکثرِ جنبه های اشتراکی در داخل ساختمان اتفاق نمی افتد؛ بلکه آنها بر روی بام قرار داده شده اند. بام تبدیل به یک تراس- باغ شده است که دارای محل اجرای آهنگ، یک کلوپ، باغ کودک، یک سالن ورزش، و یک استخر کم عمق است. در یک طرف این بام، مغازه ها، امکانات بهداشتی، و حتی یک هتل کوچک که در سراسرِ فضای داخلی ساختمان تعمیم داده شده، قرار دارد. یونیت دابیتاسیون به طور اساسی یک "شهر درون یک شهر"( city within a city) است که از نظر فضایی و عملکردی برای ساکنان بهینه سازی شده است. هر چند، این موضوع می تواند تفسیری باشد به عنوانِ یک اجرای ماده گرا، که بر شخصیت دادن به کیفیتِ خاصِ زندگیِ پس از جنگ، هدف گذاری شده است.

بر خلاف بکار گیریِ معمولِ لوکوربوزیه از نمای تماما سفید ، یونیت دابیتاسیون، از بتن تقویت شده ی beton-brut(اندود بتنیِ زِبر و خشن) ساخته شده است، چیزی که در اروپای پس از جنگ هزینه کمی داشت. حتی اگر یونیت دابیتاسیون از این چنین خصوصیات ماده گرایی، مانند دیگر آثار کوربوزیه، بهره نبرد، اما هنوز مضمونی از تاثیرات ماشینی شدن، علاوه بر پنج اصلِ پرورش یافته توسط کوربوزیه در دهه ی 1920 وجود دارد. به عنوان مثال، ساختمان هایی با احجام بزرگ که بر روی پیلوتی های عظیم حمایت می شوند، که سیرکولاسیون، باغ ها، و فضاهای اجتماع در زیرِ ساختمان ایجاد می کند؛ باغ/تراس روی بام، بزرگترین فضای مشترک را در کل ساختمان ایجاد کرده است، روشِ پاسیوی ترکیب شده با نما، قوه ی ادراکِ ارتفاع ساختمان را به حداقل می رساند، مانند روبانِ آبستره ی پنجره که بر افقی بودنِ چنین ساختمان های بزرگی تاکید می کند.

همچنین، مشخص است که تاثیرات ماشینی شدن [بر] لوکوربوزیه از سوی دیگر صنایع، در طراحیِ او گم نشده بود. عظمتی که یونیت دابیتاسیون دارد، شباهت به کشتیِ بخار را تدایی می کند که کوربوزیه شیفته ی آن بود. این حجم کلان، سیال بودن را نشان می دهند، پنجره های نواری به پنجره هایی که روی بدنه کشتی تکرار می شوند شباهت دارد، در حالی که تراس/باغ روی بام و دودکش های تهویه ی تندیس گون آن در قامت بالای عرشه و دودکش کشتی نقش ایفا می کنند. حتی اگر این عناصر کاملا مجازی باشند و روشن کننده ی تفسیری مبنی از مشاهده و احساس، یک رابطه ی ذاتی بین این دو وجود دارد.

یکی از مهمترین و جذابترین وجوه یونیت دابیتاسیون سازماندهیِ فضاییِ واحدهای مسکونی است. بر خلاف پروزه های مسکونی که دارای یک راهروی " double-stacked" هستند(راهرویی ساده با واحدهایی در دوطرف)، لوکوربوزیه، واحدها را در فاصله ی معین از هر طرف از ساختمان طراحی کرد، و همچنین داشتنِ یک فضای مسکونی با ارتفاع دو برابر، تعداد راهروهای لازم در هر سه طبقه را به یک عدد کاهش می داد.

با باریک شدنِ واحدها و طرح فضایی با ارتفاع دو برابر، به لوکوربوزیه توانایی جا نماییِ کارآمدِ بیشترِ واحدها در این ساختمان و خلق یک سیستم بهم پیوسته از احجام مسکونی را داد. در انتهای هر واحد، یک بالکنِ محافظت شده بوسیله ی یک " brise-soleil " برای عبور هوا در سراسرِ واحد در نظر گرفته شده است و از طریق اتاق خوابِ باریک به سمت فضایی که دارای ارتفاع دو برابر است، جریان دارد؛ این اتفاق بر حجم باز به جای پلان باز تاکید می کند.

یونیت دابیتاسیون یکی از مهمترین پروژه های لوکوربوزیه است و نیز یکی از خلاقانه ترین و معمارانه ترین واکنش ها به [طراحیِ] یک ساختمان مسکونی. به طوری که گفته شده یونیت دابیتاسیون با استفاده کردن از بتنِ beton-brut بر سبک بروتالیسم تاثیر داشته. از آنجایی که یونیت دابیتاسیون نمونه ای برای مسکن سازیِ همگانی در سراسرِ دنیا بود، اما هیچ یک از اقدامات به اندازه ی یونیت دابیتاسیون موفق نبود؛ دلیل ساده ی آن هم تناسبات مودولار() بود که لوکوربوزیه آن را در طیِ این پروژه مقرر کرد. با این حال اولین پروژه ی کلان مقیاس لوکوربوزیه، به عنوان یکی از برجسته ترین و الهام بخش ترین کارهای او اثبات شده است.