وال پـِـیـْــپــِر: میزان مشروعیت متابولیسم را امروزه چگونه و چه مقدار ارزیابی می کنید؟

رم کولهاس: تقریبا تمام ساختمان هایی که ایده های قوی و تمسک بیش از اندازه به ان ایده ها را پیشه می کنند می توانند متابولیستی باشند.

هـَـنس اُلریــش اُبریــست: بسیاری از ایده های ان ها همچون شهر دریایی توسط بسیاری از معماران پس از ان ها پی گیری شد، چرا که عمیقا به اینده خوش بین بودند. آراتا ایسوزاکی همیشه نسبت به این جریان شکاک بود و دلیل این شک را هم خوش بینی بیش از حد این جریان می دانست. ما در مورد تاثیر متابولیسم بر چین هم بحث های زیادی داشتیم، نهایتا بر ما مشخص شد که خوش بینی متابولیست ها به اینده مخصوصا طی سال های اخیر بر چینی ها هم بی نهایت تاثیرگذار بوده است.

رم کولهاس: البته باید متذکر شوم که ما باید بخش هایی از تاریخ ژاپن را بر قراری که معنا دار باشد بازسازی می کردیم.

هـَـنس اُلریــش اُبریــست: اگر شما به ژاپن نگاه کنید، انچه توجه شما را جلب می کند، فرایند ممتدی از معجزه ژاپنی است. منظورم این است که نسل به نسل در ژاپن ادم های مهمی تولید شده اند و این روند تا امروز ادامه دارد؛ از کنزو تانگه تا متابولیسم، تا آراتا ایسوزاکی، تا نسل بعدی که تُیو ایتو سرامدشان است و نسل بعد از ان ها که سجیما و نیشیزاوا باشند و بچه های سجیما مثل ایشیگامی، گویی این روند بی پایان است.

متابولیسم عملا با کنزو تانگه اغاز می شود، ما تحقیقاتمان را از او اغاز کردیم، ما به دفتر کارش رفتیم، تمام ساختمان هایش را دیدیم، این فرایند دقیقا همان جایی بود که نشان می داد معجزه ژاپنی از کجا نشات گرفته، در غرب این فرایندها منقطع حادث می شوند، در ژاپن اما این یک پیوستار است، یک نسل به نسل بعد کمک می کند و این روندی است همیشگی.

اتووود در سه گانه ی "جنبش متابولیسم و زایش تکنوتوپیا؛ از اپیستمه تا تعرض یا چگونه تکنولوژی از خود عبور کرد" ـ بخش اول، بخش دوم و بخش سوم ـ گذری داشته بر فهم از شهر، بوم، تکنولوژی، فزهنگ و یوتوپیا نزد متابولیست ها