اکسپوی جهانی سال 1967 با موضوع کلی " انسان و جهان پیرامونش " در مونترال کانادا شکل گرفت .پاویون ایران با عنوان " هزار و یک چهره از ایران " در این اکسپو شرکت کرد . طراحی پاویون ایران بر اساس فیلپا هایی نشات گرفته از معماری سنتی ایران که با تزییناتی به رنگ لاجورد از کاشی معرق اصفهان پوشانده شده بود ، انجام شد . پاویون در دو طبقه با بازشو در میان آن طراحی شده است که بازشو سیالیت بصری بیشتری به فضا داده است . لبه های بازشو با طرح های مس و نقوش اسلیمی تزیین یافته است .
طبقه همکف به ارایه آثاری از قاجار تا 3000 سال قبل از میلاد مسیح میپردازد و در بخش های دیگر به معرفی بخش نفت و گاز پرداخته میشود . در طبقه فوقانی بازدید کنندگان با خاتم شیراز ، گل و مرغ و اسلیمی شکل یافته بر ظروف اصفهان و قالی تبریز آشنا میشوند در گوشه ای از نمایشگاه بازدیدکنندگان با نحوه بافت قالی آشنا میشوند . بخش آخر نمایشگاه به یافته های باستان شناسی از تخت جمشید اختصاص یافته است و به عنوان سمبلی از کشور شعر و ادب مینیاتوری از اشعار حکیم عمر خیام در خروجی پاویون نقش یافته است .