پروژه‌ی خانه‌ی وزیری در دهکده‌ی قلعه سرشیر اصفهان در کنار زاینده‌رود قرار داره. این بنا برای اقامت این خونواده در ایران طراحی شد. زمانی که زمین برای طراحی واگذار شد، اسکلت نیمه‌کاره‌ی بتنی‌ای توی زمین وجود داشت که ستون‌ها توی طبقه‌ی اول رها شده و سقف همکف اجرا شده بود. کوتاهی سقف ساخته شده علت اصلی تعطیلی کارگاه بود و کارفرما اصرار داشت که اسکلت ساخته شده کاملاً تخریب بشه و پروژه‌ی جدید منطبق با خواسته‌هاش (شامل سقف‌های بلند و تفکیک فضاهای عمومی با پارتیشن) طراحی بشه. از ابتدا هدف طراحی، حفظ اسکلت موجود و استفاده‌ی بهینه از اون برای جلوگیری از تولید نخاله و پرت انرژی بود.

طراحی با ایده‌ی نفود باغ به داخل بنا شروع شد و چون می‌خواستیم اسکلت موجود رو هم تا حد ممکن حفظ کنیم، با کانسپت تفکیک فضا به صورت جعبه‌هایی در باغ که منطبق با سازه‌ی موجود باشه، اسکلت ساخته شده رو جراحی کردیم. به این ترتیب یک Void سیال بین احجامی که کاربری‌های مختلف رو تعریف می‌کرد به وجود اومد و با سقف سبکی پوشانده شد. روی این سقف حفره‌های دایره شکلی طراحی شد که علاوه بر ایجاد دید به آسمان، نور رو هم به صورت کنترل شده به فضای مابین جعبه‌ها هدایت می‌کنه و با حرکت خودش در طول روز، فضا رو پویا و زنده نشون می‌ده. ارتباط این جعبه‌ها در تراز بالا با یک پل معلق در این Void صورت می‌گیره. این فضای بینابینی با ارتفاع دو طبقه، سقف متفاوت، دید منظر باز به سمت باغ، قاب‌هایی از تصویر آسمان و گلدون‌هایی از درختان، فضای سبز باغ رو به داخل می‌کشونه. علاوه بر این، سقف اتاق‌ها توی طبقه‌ی بالا به صورت قوسی طراحی شد که دید و منظر باز به سمت آسمون ایجاد بکنه.

سازه‌ی بنا به صورت اسکلت نیمه‌کاره‌ی بتنی اجرا شده بود و همونطور که گفته شد برای جلوگیری از تولید نخاله‌ی ساختمونی، توی فرآیند طراحی معماری، این سازه حفظ و جراحی شد. قسمت‌هایی از سقف‌ها تخریب شد و قسمت‌هایی هم با سازه‌ی بتنی به بنا اضافه شد.

تأسیسات مجموعه هم سیستم داکت اسپلیت هست. از اون‌جا که پنج حجم جدا از هم طراحی شده بود، پنج دستگاه مجزا وظیفه‌ی گرم و سرد کردن فضاها رو به عهده دارند که بنا به نیاز استفاده کننده توی مدار قرار می‌گیرند. کل تأسیسات این بنا از طریق سیستم هوشمند مدیریت میشه.