شهـــر اصفهان ، امروزه همچون سایر شهرها چندین دهه است که  ،  از یک سو  ، به واسطه رشد جمعیت ، افزایش تراکم ساخت و ساز و ... ، و از دیگر سو ، به واسطه مداخلات شهری و خیابان کشی های جدید ، دستخوش تغییرات فراوان گشته است . از جمله این خیابان کشی های  جدید در شرق شهر ، امتداد خیابان حمـــزه ، در راستای شمالی – جنوبی ، عمود بر محور زاینده رود است که در اوایل دهه نود به بهره برداری رسید ، خیابانی که بدون توجه به تاب بافت ، با عبور از روی پلاکهای شهری ، قطعاتی با اشکال چند وجهی در لبه شرقی و غربی خود بر جای نهاده ،که با گذر زمان ، تک تک سر از خاک برخواهد آورد و سیما و ساختار این بخش از شهر را شکل خواهد داد . با تغییر در هر جز از شهر ، به مرور ساختار شهر تغییر می یابد ، و انچه از شهر در ذهن ما  می ماند ، خاطره همین اجزاست ،  چه بسا ، آنچه که ما امروز در خصوص جزیی از این قطعات می اندیشیم ، در آینده ، بر سرنوشت سایر قطعات و ساختار این  بخش از شهر اثر گذار باشد.

زمین پروژه ، یکی از همین قطعات مثلثی شکل به مساحت 380 متر مربع است ، که در لبه غربی خیابان حمزه واقع شده است ، از یک سو ، مادی نیاصرم در بلافصل غرب و شمال زمین واقع شده است ، لیکن ضوابط شهری اصفهان ، بنابر مشرفیت به سوی واحدهای مسکونی پیرامون ، اجازه ایجاد بازشو و چشم انداز ، پایین تر از ارتفاع 175 سانتیمتر از تراز هر طبقه را نمی دهد !!!  و از سوی دیگر ، محور سبز زاینده رود ، به فاصله ای کمتر از 150 متر از جنوب پلاک  واقع شده ، ولی ساختمانی پنج طبقه ، راه را در این میان سد کرده است !!! حال ، چگونه می توان از پس این ساختمان سرک کشید به سوی حاشیه سرسبز زاینده رودِ بی آب ، و در بلافصل خیابانهایی مملو از ماشین  ، گوشه ای از این سرزندگی و طراوت را مهمان مهمان این خانه کرد ؟

استراتژی طراحی تلاشی است جهت یافتن پاسخ به چالشهایی که حاصل شناخت متن از یک سو و نیازهای رفتاری کاربر و کارفرما از سوی دیگر است . امروز هرچه که شهر ها بزرگتر شده اند ، خانه ها کوچکتر گشته ، هرچه معماری ما گرانتر و پر زرق برق تر شده ،کیفیت کمرنگ تر گشته ، واژه لاکچری ، جایگزین کیفیتهای از دست رفته معماری شده  است .  در خانه های امروز ، حیاط ، به تراسی جهت قرار گیری بند رخت تقلیل یافته ،ارتباط ما با نور ، سبزی اسمان به حداقل رسیده است ، حال که فاصله ما با این حجم سبز کمتر از 150 متر است چگو نه میتوان کیفیتی فراتر از لاکچری وابسته به مصالح را ، برای ساکنان این واحد ها به ارمغان آورد ؟ تنها ، به میزان 4 متر از ضلع جنوب امکان بهره بری از این پتانسیل محیطی را دارد ، لذا بدنبال آنیم ،  که بتوان طول ضلع جنوب به سوی رودخانه را گسترش دهیم . از اینرو  با استفاده  از چرخش  25 درجه ای ضلع شرقی به سوی جنوب ، این بخش از زمین متاثر از برنامه طرح ، به گونه ای می شکنیم ، تا بتواند این چشم انداز سبز را تا لایه های انتهایی زمین امتداد دهیم  و نهایت بهره را از این همسایه سبز ببریم  . این ساختار سلولی از سوی دیگر باعث می شود که از ایجاد دیواره ای به طول و ارتفاع 20 متر در راستای خیابان اجتناب کنیم .

برنامـه ریزی طرح ، برنامه ریزی ماست جهت نحوه زیست در این خانه ها .، آنچه  امروز ما طراحان به آن می اندیشیم ، در آینده نحوه رفتار ، تعاملات و ارتباطات انسانهایی را شکل می دهد که در این واحد ها سکونت دارند . ، با نگاهی گذرا  به ساختمانهای مسکونی و آپارتمانهایی رنگارنگی که در اشکال و ابعاد گوناگون ، طی این چند دهه در شهرهای مختلف ما شکل گرفته اند ، در می یابیم که تمامی از الگویی واحد پیروی می کنند ، انگار تمامی یک واحد 120 متری است که فقط در ابعاد سالن و یا تعداد اتاق تغییر شکل می یابند ، ابعاد و مساحت حمام ها در یک واحد مسکونی چندین برابر فضای باز آن است ،  لذا در این طرح بر آنیم که تا حدی این الگوی رایج را بر هم زنیم ، واحد های سیصد متری که خواسته کارفرماست ، بتواند چیزی فرا تر از سالنی فراخ و حمامهای رنگارنگ داشته باشد  .   لذا برنامه ریزی به گونه ی است که بخشهای مختلف هر واحد بتواند سهم بیشتری از کیفیت های محیطی شامل نور ، سبزینگی ، آبی آسمان و ..  هداشته باشد . بر این اساس ، بخش جنوبی به فضاهای عمومی و بخش شمالی که نیاز به سکوت و سکون بیشتری دارد به فضاهای خصوصی اختصاص یافته است ، اتاق های خواب ، نشیمنی خصوصی در بخش شمالی ، سالن پذیرایی ، ناهار خوری و شاه نشینی به سوی رود خانه در بخش جنوبی مستقر می باشد .  فضای ارتباطی و آشپز خانه و سرویس عمومی در میان جانمایی شده است تا بتوان به سهولت در ارتباط با بخش شمال و جنوب قرار گیرد . با تغییری که در برنامه ریزی طبقات زوج و فرد ایجاد شد و جابجایی و لغزش به وجود آمده در بخش شرقی ، تراسهایی رو به سوی رودخانه به وجود آمد ، به گونه ای که تمامی فضاهای این خانه ها ، از  اتاق های خواب ، سالن پذیرایی گرفته تا آشپز خانه و ناهار خوری،  با فضاهای باز، به شکلی مستقل در ارتباط مستقیم می باشد . به گونه ای که هر فضا به فراخور رفتارهای  گوناگون  که در آن جاری است ، تراسی به  قد و قواره این رفتار دارد .