در سال های اخیر، تهران و ایران به مرکز تبلیغات و توجه جهانی تبدیل شده اند، و مذاکرات جدید در پی این تحلوات، پای سرمایه گذاری و مشاوره بین المللی را به این بازار مهم باز کرده است.
دفتر معماران کاموری، در بهترین برحه از دههی اخیر به شکلی فعال در ارائه پیشنهادات و پروژه های مختلفی در ایران حضور داشته است. این دفتر به عنوان تنها فعال معماری ثبت شده در ریبا (انجمن معماران سلطنتی بریتانیا) در ایران، با حضور مداوم در این کشور توانسته به خلاقیت و طراحی ممتاز شناخته شود.
ما در ابتدای سال 2015 برای شرکت در مسابقه ای برای طراحی یک برنامه چند منظوره در ناحیه شش تهران دعوت شدیم. چکیده مسابقه بر ساخت و طراحی بنایی تاکید می کرد که شامل بخش های تجاری خرده فروشی در پایین و دفاتر اداری در قسمت های بالایی میشود. این برنامه در نهایت مساحتی بالغ بر 90 هزار متر را در بر می گرفت.
با توجه به این اعتقاد همشگی ما که "یک بنای بین المللی شایسته تهران است"، پیشنهادات طراحی ما همواره از ظرافت، مصالح خوب و نوآوری پایدار پیروی می کند. در مورد این پروژه خاص، طرح پیشنهادی قویا از بستر محلی وام می گرفت. سایت پروژه در محلی قرار گرفته بود که به فروشگاه های پارچه و محصولات نساجی مشهور بود. در پیشنهاد طراحی ارائه شده، طاقچه ها و پارچه های آویز که در فروشگاه های پارچه به وفور به چشم می خورند، دستمایه ای شدند برای رسیدن به خلق یک پوسته قابل تغییر و حجمی ساختمانی که در عین براورده کردن ملزومات پروژه، امکان جستجو در جهت نوآوری های معمارانه و ایده های جدید استفاده از مواد را فراهم می ساخت.
در طراحی پوسته مورد اشاره، جنبه های زیست محیطی مانند میزان دریافت نور آفتاب و نیز مسائل مربوط به آسایش همچون خیرگی آفتاب در داخل مورد توجه واقع شده بودند. بنای پروژه با توجه به گشودگی از سه طرف و جهت گیری خاص، بار خورشیدی به خصوصی را دریافت می کرد. برای حل این چالش، نمای متشکل از جلوپنجره های نواری که قابلیت کاملا باز و کاملا بسته شدن را داشتند انتخاب شد که باابزار طراحی پارامتریک از الگویی متغیر برخوردار بود. این پوسته به منظور کاهش نیاز به تهویه و نورپردازی الکتریکی و مکانیکی، هم میزان تابش ورودی به به داخل و هم میزان نفوذ نور آفتاب زیاد به کف طبقات را مدیریت می کند.
در نتیجه ، پوسته هوشمند مورد اشاره به این ساختمان تازه طراحی شده اجازه می داد که در امتداد پیشینه ماندگار ساختمان های پایدار در ایران به ساختمانی با مصرف انرژی محدود تبدیل شود.
علاوه بر این، در قسمت پایه ساختمان و در قسمت بام، فضای باز اختصاص یافته به فعالیت های عمومی طراحی، و استفاده بهینه از سطوح بلا استفاده مثل نمای شرقی (که طبق قوانین ساخت و ساز به منظور گسترش ساختمان های کناری باید دست نخورده می ماند) مد نظر قرار گرفتند، که ساختمان را به عضوی سرزنده از چشم انداز خیابان تبدیل می کردند. در نظر گرفتن فضای عمومی درون یک مجموعه خصوصی، در جایی مثل ایران ایده تازه ای بود.
به جای افزایش حد اکثری سطح کاربری، ما بر مساله افزایش ارزش فضایی مجموعه متمرکز بودیم، که این مهم از طریق افزایش مشتری های بخش تجاری در پایین، همزمان با خلق فضای با کیفیت بیرونی برای دفاتر به عنوان فضای اجتماعی رسمی بدست می آمد.
توجه ما در این مرحله برجسته کردن ساختمان با پیروی از کاربری های آن در عین حفظ حس و ظاهری یکدست در بستر کلی ، و هدف کلی ما در این پروژه خلق یک پیشینه ماندگار در طراحی فضای اداری-تجاری با کیفیت در شهر تهران بود. طراحی انجام شده در پروژه به حد زیادی از ویژگی های محلی منطقه و تاریخچه درخشان معماری در ایران تاثیر میگرفت، که به استفاده مصرانه از ابزار پیشرو طراحی برای خلق یک بنای نوآورانه و پایدار انجامید.