از بارزترین وجوه اشتراک بین شعر و معماری ،پدیده تصویر سازی در آنها است.
بیستونی ز ناف ملک انگیخت که آنچه فرهاد کرد از آن بگریخت
در چنان بیستون هفت ستون هفت گنبد کشید بر گردون
شد در آن باره فلک پیوند باره ای دید بر سپهر بلند
هفت گنبد درون آن باره کرده بر طبع هفت سیاره*
در شعر بالا شاهد ساخته شدن تصاویر زیادی هستیم که به نوعی با هم مرتبط هستند. این ویژگی در معماری هم وجود دارد. در یک نوع برخورد، معماری در ذهن مرورکننده آن متشکل از تصاویر متفاوت است.حتی در روشهای متداول برای طراحی یک اثر معماری، برای پرداخت بیشتر٬ آن را به تصاویر محدود تقسیم می نمایند.(پلان، نما، برش ،پرسپکتیو و...)و با طراحی تواَمان آنها به طرح نهایی می رسند.