ابتدا آن چیزی که مورد توجه قرار گرفته است، بستر طراحی می باشد. لذا پرداختن به این مسئله به منظور ارائه ایده هایی است که به استقرار مطلوب و ایجاد جانمایی های اولیه می انجامد.نظر به اینکه این بستر در مسیر تاریخی راه ابریشم و جاده پر تردد مشهد-تهران قرار گرفته است، طراحی محیطی فرح بخش که تسهیلات رفاهی لازم را به همراه با امکانات فرهنگی جهت نیل به جذب توریسم برای مسافران فراهم می آورد از الزامات این روند بوده است. دو کاروانسرای موجود را می توان از پتانسیل های تاریخی این بستر معرفی نمود که با توجه به قرارگیریساختمان در همجواری این دو بنا، سعی شده مسئله ارتفاع برای احترام به بنای تاریخی در نظر گرفته شود و همچینن دید و منظر مناسبی را به سمت آنها ایجاد کند.با توجه به مطالعات انجام شده در زمینه پیشینه جاده ابریشم و تحلیل سایت مورد نظر در طراحی و شکل گیری این مجموعه عوامل بسیاری تأثیر گذار بوده اند.اما ایده اصلی بر آن بود تا مجموعه گردشگری را به مثابه عنصری به درون بستر بی روح کنونی تزریق نماییم.
در این روند ابتدا از مفهوم جاده ابریشم، یعنی پیوند دهندگی بهره جستیم که این احجام نشان دهنده فرهنگ های مختلف در این مسیر می باشند.
همچینن با توجه به مبادلاتی که در این جاده صورت می گرفته که یکی از مهمترین خصوصیت آن به شمار می آمده فضایی به عنوان حیاط مرکزی در جهت ایجاد بستر تعامل مسافران در نظر گرفته شده است.قرارگیری کاروانسراهای متعلق به این دوره نیز در شکل گیری این فضا بی تأثیر نبوده اند، زیرا تعداد زیادی از تبادلات این جاده اعم از تجاری و فرهنگی در حیاط این بناها شکل می گرفته است.
سپس با الهام از کوه های سمنان پوسته سقف شکل گرفته تا ساختمان هماهنگی کامل را بستر طراحی داشته و تداعی کننده طبیعیت همجوار خود باشد.
بیابانی بودن بستر طراحی و وجود نور زیاد منجر به طراحی جداره برای کنترل آن و بهره گیری از این خصیصه شده است. ایجاد فضاهای خالی در سقف و همچینن در نظر گرفتن دیوار و شیشه به صورت نامنظم در جداره ها و سایه روشن مناسبی را در مجموعه به وجود آورده که سبب جذاب تر شدن هرچه بیشتر فضا می شود.