اسکلت بتنی در دو طبقه، پر از گوشه‌های جلو و عقب زده در محدوده‌ی باغات صفوی اصفهان ساخته شده بود که قرار بوده کتابخونه‌ی مرکزی شهرداری بشه. در اون سال (1383) نسل جدید کتابخونه‌ها با عنوان Mediatheque در دنیا به عنوان مرکز اطلاع‌رسانی ساخته می‌شد. مراکزی که فضاهایی شفاف داشتند، طوری که کاربرها همدیگه رو ببینند و انگیزه پیدا کنند برای استفاده از بقیه‌ی کاربری‌ها. کاربری‌هایی که دیگه فقط برای کتاب نبودند و فضاهایی مانند کافی‌نت، گالری‌های سالن، آمفی‌تئاتر، نمایشگاه‌ها، فضاهای شنیدن صدا، فضاهای دیدن تصویر و ... به اون اضافه شده بود و همه‌ی رده‌های سنی رو جوابگو بود.

چالش اصلی از اینجا شروع شد که چگونه می‌توان یه فضای شفاف و کاملاً شیشه‌ای رو در یک بستر تاریخی، اون هم مربوط به دوران صفوی قرار داد. ایده‌ی پروژه استفاده از یه پوسته‌ی آجری بود که با فاصله‌ی‌ 120 سانتی‌متری از یه مکعب کاملاً شیشه‌ای قرار می‌گیره و از اون در مقابل نور و صدا و بافت پیرامون محافظت می‌کنه. این پوسته‌ی آجری روی یه سکوی سنگی نشسته که این سکو فضای رابطیست بین بنا و پیرامون اون. رابطه‌ای بدون حصار و خیلی دعوت کننده، که به عنوان یه بستر (فضای شهری) برای موزیسین‌ها، نقاش‌های طبیعت‌گرا و هر موضوعی که از طریق مدیا به بقیه منتقل میشه عمل ‌می‌کنه. پس از تموم شدن ساختمان، بنا مثل یه کوشک آجری شده بود که روی یک سکو در کنار باغ گلدسته‌ی صفوی نشسته که فقط خاطره‌اش باقی مونده.