مدیریت نیروگاه برق شهید منتظری اصفهان قصد تغییر دکوراسیون ساختمان 50 ساله‌ای رو داشت که توسط روس‌ها توی این نیروگاه ساخته شده بود. این ساختمون مستطیلی بود در ابعاد 15*40 متر توی دو طبقه که در میان فضای سبز وسیعی داخل نیروگاه احداث شده بود که راهروی تاریکی در وسط داشت و در دو طرف این راهرو اتاق‌ها سازماندهی شده بودند. به همین دلیل ساختمون فقط از دو جبهه‌ی شمال و جنوب نورگیری می‌کرد و اتاق‌ها پنجره‌های کوچیکی داشتند. اما این بنا پتانسیل تبدیل شدن از یک بنای سنگین به یک کوشک در وسط فضای سبز رو داشت و همین موضوع ایده‌ی طراحی رو شکل داد و تصمیم گرفتیم فراتر از تغییر دکوراسیون عمل کنیم و سازماندهی جدیدی با توجه به سیستم اداری معاصر، درون ساختمان موجود طراحی بشه تا هم فضای جدید و با کیفیتی به وجود بیاد و از طرفی با کمترین دخل و تصرف در پوسته‌ی بنا اون را به یک کوشک تبدیل کنه و به این ترتیب ایده‌ی "بدون مرز" مطرح و پیاده شد.

بنابراین همه‌ی تیغه‌های داخلی حذف شدند تا به یک فضای باز اداری تبدیل بشه و پنجره‌ها تا کف امتداد داده شدند تا ساختمون شفاف‌تر بشه و فضاهای داخلی، رابطه‌ی بدون مرزی رو با فضای سبز بیرون پیدا کنند. برای رسیدن به این هدف جزئیات بازشوها طوری طراحی شدند که حتی پروفیل شیشه‌ها دیده نشه و طوری به نظر برسه که شیشه‌ها مستقیماّ از درون جرزها بیرون اومدند. از طرف دیگه بخش مدیریت که به برنامه‌ی پروژه اضافه شده بود توی طبقه‌ی اول جانمایی شد.

پلکانی به شکل گِرادَن به بنا اضافه شد تا ساختمان ورودی جدیدی پیدا بکنه و ارتباط بیشتری با بیرون خودش داشته باشه. پلکان مورد نظر طوری طراحی شد که انگار از ابتدا جزئی از ساختمان بوده و تضادی از بیرون ایجاد نکنه و با محوطه‌ی بستر بنا کاملاّ هماهنگ باشه.

در فضاهای داخلی برای جداسازی حوزه‌های فضای کار، لابی و سیرکولاسیون‌ها هیچ مرز فیزیکی‌ای ایجاد نشد و تنها با استفاده از تضاد در جنس و رنگ مصالح استفاده شده در کف و سقف، یک مرز مجازی در فضا ایجاد شد تا جداسازی فضایی کاربری‌ها بدون هیچ مانعی توسط کاربران درک بشه و فضا یکپارچه‌تر باشه و برای کنترل صدا توی فضاهای که نیاز به حریم خصوصی داشتند از بی مرزی و شفافیت شیشه استفاده شد تا همه‌ی فضاهای داخلی با هم در ارتباط باشند و این ارتباط تا بیرون ادامه پیدا بکنه.

ستون‌ها: ستون‌های چهار گوشِ وسط فضا با پوشش گچ، خاک و رنگ به فرم استوانه‌ای تبدیل شد تا از آلودگی بصری کاسته و چشم نواز بشه. 

چراغ‌های مسی: چراغ‌های آویزی که در فضاهای خاص پیش‌بینی شده بودند، با ورق مسی و با خم ورق به ساده‌ترین حالت ممکن توسط گروه طراحی، ساخته و نصب شدند. داخل ورق‌های مسی خش داده شد تا از انعکاس بیش از حدش جلوگیری بشه و بیرون اون‌ها با حرارت دادن تزیین شد و در نهایت ورق مس با این تزیینات به آویزی طراحی شده تبدیل شد. این آویزهای مسی فقط کالای مصرفی نخواهند بود و همیشه برای کارفرما سرمایه خواهند بود. 

پنجره‌های فضا: با توجه به بی مرز شدن طرح، تأسیسات فضا به صورت خطی در طول پروژه، زیر سقف و کنار پنجره‌ها سازماندهی شد تا مانعی روی زمین نباشه و مجموعه فن کویل‌های سقفی، پروفیل پنجره‌ها و ستون‌های وضع موجود با کناف طوری پوشش داده شد که به پنجره‌ها عمق بده و فرم رواق مانندی در دو بدنه از داخل به وجود بیاره.

سقف: با توجه به کوتاه بودن ارتفاع سقف‌ها و پرهیز از ساخت سقف کاذب، برای عبور لوله‌های برق، از لامل‌هایی با جنس چوب بلوط که ترکیبی از سازه‌ی کناف و زیرسازی MDF اون‌ها را به سقف نگه می‌دارند، استفاده شد. حضور چوب توی فضا گرمی به اون می‌ده و با قرارگیری در سقف از آسیب دیدن در امان می‌مونه.

نمای بیرونی: با توجه به گشوده‌تر شدن بازشوهای نما و زخمی شدن آجرهای نما، پنجره‌ها از بیرون با ورق خم شده قاب شد تا شیشه‌ها از بیرون نیز بدون مرز به نظر برسند و لبه‌ی آجرها نیز پوشش داده بشند.

(رتبه‌ی اول جایزه‌ی معماری و معماری داخلی ایران در سال 1397 در بخش بازسازی)