مساجد در میان اندام­های درونی هر شهر جایگاه ویژه­ای دارد و در مرکز فعالیت های اجتماعی و محل برخورد محورهای ارتباطی قرار دارند،  و آنچنان با سایر اندام های شهری ترکیب شده اند که وجود شهر را بدون مسجد نمی­توان تصور کرد به صورتی که  گره های  شهری  و  مراکز  تجمع  مردم  با  مسجد  ارتباط  عمیقی  داشته و فضای برای تعاون مردم بوده. ارتباط مسجد با خارج آن ارتباطی که از طریق مسیرهای منتهی به محلات بوده و از این طریق مردم با عنصر اصلی شهر (مسجد) ارتباط برقرار میکردند و این ارتباط باعث به وجود آمدن مراوده و تعاون بین انسان­ها و از همه مهمتر ارتباط بنا و مردم و ارتباط محله با مسجد و در انتها انسجام و یکپارچگی آن میشود. مسجد باید به گونه‌ای باشد تا با سایر کاربری های محله از نظر موقعیت مکانی هماهنگی لازم را داشته باشد؛ یعنی به گونه‌ای به معنای هم­خوان باشد. به بیان دیگر این سازگاری بین مساجد محله و سایر فعالیت­های عمومی در سطح محله مانند بازارچه ها، فضای سبز و فضای فرهنگی باید به گونه ای باشد که بیانگر کیفیت فضایی و یکپارچگی و همبستگی و توسعه محله گردد.

به بیان دیگر این کیفیت فضایی بیانگر مفهوم  جامعه در نظام شهرسازی اسلامی می باشد که  در آن  هر یک  از  اعضای  جامعه  به  فعالیتی  مشغول  است ، در عین  اینکه همگان  در برابر  خداوند  در جایگاهی  یکسان  با هم  به  عبادت  می­پردازند و دیگر جایی به عنوان امانسیم مطرح نیست بلکه تماما شهر در ستایش خداوند هستند و اینگونه است که مردم شهر حداقل به ظاهر دز کنار هم هستندو آن مفهوم را زنده نگه میدارند و باعث کیفیت فضایی محله می‌گردند. مسجد، باید به گونه ای باشد تا در ارتباط با محله و فضاهای عملکردی به فکر تعاون عام باشد یعنی نه انقدر یکدست و مجزا که نتوان با آن ارتباط برقرار کرد و روایتی چون مسجد شهرک غرب داشته باشد  و نه انقدر جدا از هم و تفکیک شده که گویی نمازخانه­ای در دل یک شهر است. معمار در فرآیند طراحی و ساخت مسجد می‌کوشد   بستری  فراهم کند تا فضایی برای  رونق  مراودات فرهنگی و اجتماعی مردم محله در کالبد  جسمانی مسجد باشد. معمار به دنبال همان کیفیت نابی است که بیش از هر چیز بر ارتقا حضور مردم در بخش‌های مختلف مسجد تکیه دارد، مسجدی که بخشی از زندگی محله‌ای- شهری است و قسمتهای مختلف آن با انعطاف پذیری بالا، عرصه‌های کافی برای انجام فعالیت‌های مختلف و نیازهای گوناگون شهروندان را فراهم می‌آورد.آنچه در این طرح اساس کار قلمداد می‌شد، طراحی مسجد محله با ایجاد بستری مناسب برای تعاملات و مراودات اجتماعی بین آدم­ها بود. بر این اساس با توجه به آنچه در فصل های مختلف مورد برسی قرار گرفت و راه ها و پیشنهادات بیان شده بر اساس اینکه مسجد چگونه می­تواند به باززنده سازی محله کمک کند و چگونه می‌تواند  بستری را برای ارتباطات مردمی خلق کند، طراحی مسجد محله هرمزان را بدین شکل آغاز کردیم.