هنر گفت و گو نام اثری سترگ از هنرمند سورئال رنه مگریت است؛ در چشم اندازی از غول هایی در نبرد یا از اغاز جهان، دو انسان کوچک در گفت و گویند، سخنی ناشنیدنی جاری است که در سکوت سنگ ها جذب می شود، اما در پای سنگ های تل انبار شده مجموعه حروفی شکل گرفته اند: رویا، صلح یا مرگ که تلاش دارند به اشوب سنگ ها نظمی دهند. اتووود گفت و گوهایش را زیر عنوان این ستون خواهد اورد.
آيا مي توانيد نگرش و روش تدريس تان را توضيح دهيد؟
تدريس، اهداف خاص بسياري دارد؛ اما براي من، اجازه دادن به افراد ديگر ست تا آنچه را من مي بينم، ببينند و آنچه را مي دانم، فراگيرند. من سخنراني هايي را به ياد مي آورم كه هدفم از آن ها اين بود كه مردم ببينند كه من چه باهوش و يا چه با استعداد هستم. اگر شما، هنوز به دنبال هويت و شخصيت باشيد، تدريس يكي از راه هاييست كه مي توانيد انجام دهيد. اما اكنون براي من به مصابه ي اينست كه افراد بدانند كه چه قدر باهوش و با استعداد هستند و هر گونه بازخورد در اين رابطه، بسيار ارزشمند ست.
شما فكر مي كنيد كه مهم ترين مهارت براي يك معمار چيست؟
بر خلاف معماران كه نوآور هستند، ما هنوز از الگوهاي تدريس قديم استفاده مي كنيم. يكي از سخت ترين مهارت هايي كه مدرسين، نبايد آن را آموزش دهند، مذاكره بر سر حفظ تماميت هر اصل مي باشد. ما نبايد آنچه را كه فكر مي كنيم نياز ست كه تدريس كنيم را فقط بياموزيم، آن هم به منظور پر كردن فضاهايي كه در جهان بر اساس مدل هاي صنعتي، اقتصادي و اجتماعي موجود مي باشند. ما بايد به دانشجويان خود بياموزيم كه كارآفرين باشند. نه به مفهوم ايجاد و كسب پول و سرمايه، بلكه به منظور چگونگي انجام كارهايي كه مي خواهند. ما بايد به آن ها بياموزيم كه چگونه به تعقيب نوع زندگي و حرفه اي كه مي خواهند، بروند. بايد مكاني وجود داشته باشد كه مردم براي ابداع نوع منحصر بفرد زندگي خودشان، راهنمايي گردند.
مسير آينده ي معماري از ديد شما چگونه خواهد بود؟
من فكر مي كنم كه ما در آستانه يك تغيير بنيادي هستيم و اين تغيير تنها به دليل شناخت ِ زيستْ بوم نيست. هنگامي كه ما در مورد مسائل زيست محيطي صحبت مي كنيم، اغلب تنها به ساخت ساختارهايي پايدار و كم مصرف توجه مي كنيم. در واقع، من كمي متعجب شده ام كه توانايي ديد ِ كلْ نگرانه به همه چيز، تا چه ميزان كاهش يافته است. در حال حاضر ما در زمان تغييري ريشه اي هستيم، تغييري كه تا حدودي در دوره ي زمين شناسي اتفاق مي افتد. همه چيز در حال گذار مي باشد و معماري نيز بخشي از آن است و ما به مكانيزم هاي تغيير ِ ساخت نياز داريم.
چه خصيصه ي پيشرفته اي از معماري امروزي، اساسا يك عمليات صوري مي باشد. تاثير مقياس يك پروژه چگونه قطعيت مي يابد. اين مقياس ها كه با مدل هاي جهاني هدايت مي گردند، مطابق با الگوهاي اجتماعي نمي باشند. در عوض، ما بايستي اندازه گيري هايمان را بر اساس ميزان تاثير اجتماع بر چيزها قرار دهيم. استقامت، صبر، همدلي، محبت، عشق، اين ها عناصري هستند كه زندگي اجتماعي را مي سازند، بيش از آنچه شما سودند دانسته و مي خواهيد. ما بايد بيشتر فداكار باشيم و تنها به دنبال پاياني از پاداش هاي شخصي نباشيم.