کانسپت:
دغدغه اصلی پروژه تغییر در ساختار پروژهای مسکونی موجود در شهر تهران است. این پروژه در عین داشتن برنامه و عملکرد مسکونی به پروژه ای مسکونی - اجتماعی در تماس با شهر تبدیل شده است. که این خود به باز تعریف فضاهای باز مجموعه و نیمه عمومی و عمومی که واجد کیفیات اجتماعی و کالبدی نیز هست  منجرب شده است. به نوعی تبلور ماهیت زندگی جمعی خواهد بود.

با توجه به واژه کوهاوسینگ که از ترکیب دو کلمه خانه و اجتماع تشکیل شده، هدف از ایجاد آن، تشویق انسان ها به زندگی اجتماعی بوده است. در واقع از اهداف اصلی این نوع مجموعه ها ارتقاء زندگی اجتماعی انسان ها و فراهم ساختن تجربه زندگی هماهنگ گروهی و اشتراک مبتنی بر روش های مردم سالارانه برای ساکنین و همچنین دستیابی به سطح بالایی از پایداری می باشد.

فضای باز باعث تقویت و برقراری روابط اجتماعی در مقیاس همسایگی و محله ای و از لحاظ کالبدی موجب تأمین پیوستگی بافت های مسکونی محله است. این فضا مکملی برای فضای سبز است. فضاهای باز مسکونی به نوعی تبلور ماهیت زندگی جمعی هستند.

عنصر مهم دیگر موجود در فضاهای باز، انسان و حضور آن در فضاست، که نقش اساسی در کیفیت مکان ایجاد می کند. فضای مشترک(فضاهای جمعی)، احساس تعلق به محله را نیز در آن ها قوت می بخشید.

 جهت گیری زمین پروژه (۲۵ درجه) نسبت به جهت شمال موجب نور گیری بهتر و خلق فضاهای با نور گیری خاص برای واحد های همسایگی شده است.

استراتژی های پروژه:

تولید طرحی برای فضاهای باز مجموعه که تعریف و مفهوم و کارکرد ویژه ای(مثل فضای تجمع عمومی باغچه عمومی، محل بازی کودکان، مسیر های پیاده، دوچرخه و زمین بازی) را دارا است.

- ایجاد ارتباطات اجتماعی به صورت بصری و کالبدی

-حفظ درختان موجود در سایت

-پیوند انسان با فضا و ایجاد احساس تعلق به مکان -در هم تنیدگی فضاهای باز و بسته متعدد -تامین نور و روشنایی فضاهای داخلی و تهویه طبیعی

-تولید جداره های پویا و نرم به جای جداره های صلب و نیمه صلب رایج

-گرته برداری از بافت ارگانیک منطقه

-توجه به امنیت و روابط همسایگی

-فضاهای عمومی جذاب و متنوع و غیر منتظره

-توجه به مسائل زیست محیطی