اين خانه يكي از بانفوذترين معماری های قرن 20 است، خانه گروپيوس Gropius House اقامتگاهي برای والتر گروپيوس Walter Gropius و خانواده اش در طول دوره ی تصدی اش در دانشگاه هاروارد در اواسط دهه 1900 بود. در سال 1938 تكميل شد؛ خانه ی گروپيوس ، اولين پروژه ی انجام شده در ايالات متحده برای اين معمار مشهور بود.اين پروژه در لينكلن، ماساچوست واقع شده است. خانه تركيبي از زيبايي سنتي نيوانگلند و آموزه های مدرنيستي باهاوس Bauhaus بود.
اين خانه به فاصله تقريبا 1 ساعت تا بوستون، ماساچوست و دانشگاه هاروارد واقع شده است. گروپيوس سايتي را در شهر لينكلن برای نزديك بودن به آكادمي دخترش انتخاب كرد . سايت خانه، در مجاورت جاده ی اصلي مستقر شده ،كه جاده از شهر جدا مي شود ، سايت درميان مزارع، جنگل ها و درختان ، و خانه های روستايي قرار گرفته است. يكي از نگراني های اصلي كه دغدغه ی ذهني گروپيوس بود، در حاليكه مدرن ، توليد انبوه، عناصر پيش ساخته به طرح را نيز مطرح مي كند، بوم گرايي زيبا شناسي خانه های روستايي اطراف نيو انگلند بود .
خانه در ميان جنگ و گسترش جنبش معماری مدرن به ايالات متحده قرار گرفته است، خانه ی گروپيوس يك ساختمان نسبتا معتدل است كه مقياس و هويت مصالح را با مناطق اطرافش حفظ مي نمايد. نمای خانه تركيبي است مشترك از آجر و توفال سقف محلي ساخته شده با پنجره های فلزی و بلوك های شيشه ای كه حس پايداری و تعادل ميان قديم و جديد، سنتي و مدرن ، انگلستان و اروپا را فرا مي خواند.
با اين وجود در حاليكه ارتباطش با سنت را حفظ مي نمايد، گروپيوس يك زيبايي مدرنيست در مصالح محلي را با رنگ كردن خانه به طور كامل با رنگ سفيد تحميل مي كند كه با پنجره های فلزی رنگ شده و بلوك های شيشه ای تركيب مي شود ، اينكه جسمي خارجي در منظره قرار گرفته است، به نظر كمي لوكوربوزيه ای مي آيد.
در توجه به درون خانه، گروپيوس معماری بومي نيو انگلند را در نظر نمي گيرد، بلكه درون خانه تركيبي از قطعات ساخته شده از باهاوس و مبلمان مارسل بروئر Marcel Breuer است. مشابه كارهايي بود كه به طور همزمان در اروپا اتفاق مي افتاد؛ خانه يك سازماندهي فضايي باز را به خدمت مي گرفت كه نور در سراسر خانه و از طريق پنجره های بزرگ فيلتر شود.
مشابه خارج خانه، گروپيوس از يك پالت رنگ مينيماليستي در سراسر داخل خانه متشكل از سياه ، سفيد ، خاكستری كم رنگ استفاده كرد و زمين خانه را تنها با پاشيدن ضعيف رنگ قرمز بوجود آورد، كه در سراسر خانه يافت مي شود.
زماني كه خانه ی گروپيوس تكميل شد، جنبشي را در ميان جامعه ی معماران، و همچنين در منطقه ی نيو انگلند، ايجاد كرد .از اينرو اين خانه اولين نشانه از آنچه در سبك بين الملل در نظر گرفته شد، بود و در محيط های مسكوني آمريكا پديدار شد. ارزيابي گروپيوس:
"همانطور كه عمل من ، وقتي كه من اولين خانه ام را در آمريكا ساختم- كه مال من بود، من آنرا يك نقطه برای جذب تصوراتم ساختم. اينها از ويژگي هاي معماري سنتي نيو انگلند است ، كه من آنرا هنوز زنده و مناسب يافتم. اين تلفيقي است از روح منطقه ای با رويكردی معاصر كه برای طراحي خانه ای ارائه شد كه من در اروپا با زمينه آب و هوايي ، فني و رواني كاملا متفاوتش هرگز نساختم" .
خانه ی گروپيوس خانه ای برای گروپيوس و خانواده اش تا زماني كه وی در سال 1969 فوت كرد، بود .كه پس از آن رسما به صاحب اصلي زمين كه توسط گروپيوس سند زده شده بود، واگذار شد و كارهای وی زمين آن خانم را برای ديگر معماران جهت ايجاد بناهای مشابه بنای گروپيوس گشود. در سال 2000 ، خانه به نقطه ی عطف ملي تبديل شد ، كه گواهي تاثيرگذاری بر زندگي كاری گروپيوس است.
معمار: والتر گروپيوس ؛مكان: لينكلن، ماساچوست، ايالات متحده ؛سال پروژه: 1937-1938