فضایی برای خوابیدن یا مکانی برای زیستن

زندگی در اکثر بافت­های روستایی این مناطق در ظرفی فضایی اتفاق می­ افتد که ساختار آن متشکل از سلولهای به هم پیوسته ایست که دارای مرزهای نسبی و در هم تنیده ­­ای می­ باشند. ترازهای مختلف فضایی (که باعث  ارتقاء تعاملات، ایجاد جغرافیای فضایی متنوع و ارائه زمینه­ ای مناسب جهت ادراک بصری مطلوب می­ شوند.) که در آن ها  حریم­ها در مرز میان نیمه عمومی و نیمه خصوصی تعریف می­ شوند و مرزها به گونه­ ای طیف وار در هم ادغام شده تا فضای سیالی را به وجود آورند. فضایی که تمام سطوح آن فعال بوده و در آن معنای حیاط و بام تلفیق می ­شوند.

از آنجایی که سکنی گزیدن در بسترهای مختلف، معانی و تعاریف متفاوتی را شامل می شود، ایده اصلی طراحی بر پایه­ ی ایجاد بستر زیستی مشابهی بود تا مسافران با زیستن در آن معنای سکونت را آنگونه ادراک کنند، که ساکنان بومی آن منطقه طی سالیان درک می­کرده­ اند.