«خونه مکانی هست که باید نور و هوا داشته باشه، دلباز و راحت باشه و برای استفاده‌کنندگان «حس تعلق» ایجاد کنه.»

مجموعه‌ی اسپینر برای صد واحد مسکونی برنامه‌ریزی شده بود که قرار بود این همه آدم در کنار اصلی‌ترین فلکه‌ی سپاهان‌شهر در قالب یه مجموعه‌ی مسکونی، خونه‌دار بشند. ساختمون‌های سه طرف دیگه‌ی این فلکه، همه عمومی بودند. مثل مسجد جامع شهر، یه رستوران و یه مجتمع تجاری بزرگ. ولی این خونه‌ها برای زندگی نیاز به فضایی آروم داشتند، فضایی که حریم خصوصی داشته باشه و با یک فضای واسط، به شهر متصل بشه. فضایی که مثل الگوی خونه‌های قدیمی با طبیعت در ارتباط مستقیم باشه، مثل یه حیاط بزرگ. و چون تعداد زیادی خونه بودند می‌تونستد دور هم جمع بشند و یه حیاط بزرگ و سبز رو در دل توده‌ی ساختمونیشون برای همدیگه به وجود بیارند و انگار یه باغ سبز کنار فلکه ساخته شده که این باغ دیواره‌ی مشبک داره و این دیواره‌ی مشبک 100 تا خونه هستن که با هم طوری ترکیب شدند که هر خونه هم یه حیاط داشته باشه. به خاطر فرم دایره شکل مجموعه، فاصله‌ی هر خونه تا خونه‌ی روبروی خودش 40 متر هست و همیشه خورشید به داخل حیاط مرکزی می‌تابه. حیاط مرکزی‌ای که فضای نیمه‌خصوصی خونه‌هاست به صورت پلکانی طراحی شده، طوری که فضاهای رفاهی مجموعه زیر پلکان جانمایی شده و به این ترتیب حیاط زنده‌تری رو به وجود آورده. رینگ اول در طبقه‌ی همکف، به لابی مجموعه و چند تا تجاری اختصاص پیدا کرده تا مفصلی باشه بین بیرون و درون مجموعه. راهروهای مجموعه طوری سازماندهی شدند که هر راهرو به 5 تا خونه دسترسی میده و به این طریق حسی از همسایگی بین خونه‌ها به وجود بیاره. تمام ارتباطات عمودی و افقی واحدها از داخل حیاط مرکزی هست و به این ترتیب همه‌ی استفاده‌کنندگان همیشه با فضای سبز مرکزی در ارتباطند.