نمود زیستن در پس این طرح نهادینه شده تا با فلسفه وجودی بستر پروژه در راستای هماهنگی و اعتدال انسانی که بازنمودی از زیستن را در پس شهر و همچنین ورودی مجموعه ای سبز را دارا باشد. در این راستا سعی شده دیالوگی دو طرفه بین مردم و مجموعه بازار ارغوان برقرار شود تا این حس حضور شهروندی تبدیل به ماهیت وجودی مخاطب گردد.

متریال استفاده شده از ستونهای چوبی متکی به کابل است.

در این طرح سعی شده تا با استفاده استعاری متناسب با تعالیم امروزی از مصالح گرفته تا قرابت معنایی با بستر طراحی (مجموعه بازار ارغوان) نوعی تعریف به روز شده از مفهوم سردر ایجاد شود.

در طول تاریخ تندیس با توجه به روح زمانه و بستر خود و مفاهیم فلسفی زمانی اش کالبدی متفاوتی را پذیرفته است.

جایگاهی که سردر در فرهنگ ایران دارد بالاتر از تعریف صرف ورودی میباشد بلکه ماهیتی نمادین و تندیس وار دارد.

سردر به عنوان عنصر نشانه شهری که مجموعه ای از میله های چوبی است در بیرونی ترین جداره شهر تعریف شده و میله هایی که نمادی از زندگی، طبیعت و اعتراض در برابر از بین بردن آن است.