این خانه در محدوده ی زیباسازی شده ی شهر باستانی کیوتو قرار دارد و در ظاهر به نظر می رسد که دو سقف شیروانی از خانه ای دو طبقه خارج شده است. فعالیت های اصلی در زیر آن سقف های شیروانی اتفاق می افتد. فضاها به سادگی بین دیوار های جداکننده ی همسایه و خانه ی اصلی ساخته شده اند. المان های مختلفی مانند آشپزخانه، یک میز غذاخوری، مبلمان و یک وان حمام در اطراف خانه ی اصلی جاگذاری شده اند. این فضا به گونه ای مانند یک گذرگاه است که فضای بیرونی را با بخش های شیروانی هم تراز می کند.

با صرف زمان و رفت و آمد در این گذرگاه، ساکنان می توانند متوجه شکل کوچک و غیر قابل درک خانه ی اصلی از بیرون و از زوایای مختلف شوند. حجم این خانه می تواند مانند یک برج یا یک قلعه به نظر برسد و این بستگی به زاویه ای دارد که از آن به خانه نگاه می کنیم. فضای خواب خانواده در طبقه ی دوم خانه ی اصلی قرار دارد که از طریق راه پله ای از گذرگاه قابل دسترس است. در این روش فضای داخلی خانه ی اصلی به فضایی تبدیل شد که فاصله را با زندگی روزمره حفظ می کند.

فضای داخلی یک فضای افقی خمیده است که در قسمت پله ها، کف استیل و اتصالات به طور یکسان روکش شده و بدون نمایش حس فاصله، جاگذاری شده است. رابطه ی این عناصر تنها بعد از اینکه ساکنان داخل خانه ساکن شوند قابل دید است. قسمت شیروانی خانه مانند یک خانه ی عروسکی است؛ باز و قابل رویت از خیابان مجاور.

در ابتدا هیچ قصدی برای وارد کردن فضای خارجی به داخل خانه، یا رها کردن روزمرگی های احاطه کننده نبود، اگرچه یک تفکر برای تامین یک عمق برای زندگی در کنار منظره شهری، زمین سایت و خانه-که هرگز در گذشته احساس نشده بود، وجود داشت. تصور می شود که ساکنان جدید و قدرتمند خانه را به یک فضای زندگی یا منظر شهری تبدیل می کنند و این امر از طریق زندگی روزمره خانواده با استفاده از عمق تولید شده ممکن می شود.