با فرا رسیدن مرگ، اگر دنیایی باشد که انعکاس و تکامل دنیای کنونی را بازتاب دهد ، در دنیای معماری به شکل توده ها و جهان های کلاژ شده، بدون محدودیت جاذبه و موانع اقلیمی رخ می دهد. هر توده در یک زمان و مکان جدا در حال رخ دادن است و بازتابی از دنیای منحصر به فرد خود است. اعم از پارک سبز، یا محدوده زمستانی یا حبابی که همیشه شب است و…

از آنجایی که توده های مثبت و منفی با توجه به موقعیت قرارگیری سوژه، متغیر است و سوژه یا میان دیوار ها و در میان توده خالی و یا روی آن می تواند حرکت کند؛ پلان ها و مقاطع به یکدیگر تبدیل می شوند. به طور کلی هر فرد یا در دنیای حبابی خودش است یا معلق و میان حباب ها و دنیاهای دیگر، سرگردان.