مبلمان شهری مدولار

طبق امار سازمان بهداشت جهانی چهار شهر از ده شهر آلوده جهان در ایران قرار دارند؛ که در این بین سکوی اول در اختیار شهر صنعتی کوچک جنوبی ایران، اهواز، قرار دارد،؛ شهری که سه برابر شهر آلوده ای مانند پکن از تجمع آلاینده ها رنج می برد. با این حال هرچند تهران در فهرست ده تایی شهر های آلوده قرار ندارد، در فهرست 1099 شهر جهان، با رتبه 82 بالاتر از لوس آنجلس دود گرفته قرار می گیرد، و این در حالی ست که تهران پایتخت کشور و بزرگترین شهر در غرب آسیاست. کلانشهری که محل تمرکز بیش از ده میلیون نفر جمعیت و نیروی سیاسی با نفوذ در منطقه است، با حضوری رو به رشد در عرصه جهانی.

با رویه­ کنونی شهری شدن در ایران، این آمار به راحتی می تواند وخیم تر شود. پروژه مورد نظر محصول روزهایی بود که به دلیل تعداد روز های آلوده زیاد در تهران، توسط دولت گهگاه به عنوان روز آلوده معرفی میشوند تا به شهروندان نسبت به ترک خانه هایشان هشدار دهد؛ سیاستی غیر عادی با تاثیرات همه جانبه در اقتصاد، که به مسیری برای حل مشکل نیز نمی انجامد. در این پروژه تلاش کردیم با فهم وضعیت موجود، با استراتژی های مختلفی به آن واکنش نشان دهیم که همگی مستلزم یک تغییر مسیر فرهنگی به سمت طراحی پایدار بودند.

طرح پیشنهادی حول سه محور اصلی شکل می­گیرد:

1-   پیاده محور کردن محله ها

خرد کردن مقیاس شهر از طریق مراکز پیاده محور که در آنها مکان های تفریحی و جمعی از طریق پیاده روی قابل دسترسی است.

2-   بازیافت و مشارکت جمعی.

استفاده از مواد و مصالح بازیافت شده، اطمینان از کاهش تولید کربن شهر و حضور یک برنامه دائمی در زمینه بازیافت در هر محله، که نیازمند مشارکت ساکنین همه محلات است.

3-   استفاده از نما های مرده

به عبارت دیگر استفاده بهینه از مقررات طراحی کنونی که ساختمان ها را مجاب به خالی گذاشتن نمای شرقی و غربی می­کنند، و بهره گیری از این فضا­های مرده برای تولید اکسیژن .

این مهم از طریق طراحی مجموعه ای از المان های سبز بدست می آمد. به عبارت دیگر این مجموعه مبلمان شهری مدولار قابل توسعه و گسترش است که به کمک گیاهان شهری تولید اکسیژن می کنند.

گرچه آلودگی ممکن است در همه جا اتفاق بیافتد، اما شهرهایی با بیشترین میزان توسعه کانون بیشترین آسیب هستند، به خصوص جاهایی مانند تهران که شرایط اقلیمی، زیست محیطی و پستی و بلندی زمین نیز مزید بر آلودگی می شوند.

در تعریف ساده تر آلودگی هوا وقتی رخ می­دهد که هوای موجود شامل گاز ها، ذرات معلق و  فراورده های آروماتیک در حد و اندازه غیر معمول  و مضر برای سلامت انسان، ارگانیسم های طبیعی یا تخریب کننده مواد و مصالح باشند. طبق براورد سازمان بهداشت جهانی 4.6 میلیون نفر هر سال بر اثر اثار مستقیم و غیر مستقیم الودگی هوا جان خود را از دست می­دهند. بیشتر به علت بیماری های دستگاه تنفسی مانند آسم ، ورم ریوی، نارسایی قلبی و ریوی و همچنین حساسیت های دستگاه تنفسی.