حال و روز معماری این روزهامان به مانند تخته سنگ هاییست که در بافت شهری بر روی هم چیده شده و نهایت خلاقیت در آن ها تفاوت در اندازه و بافتشان است. معماری این روزهامان به مانند زمینی است برهوت که طبیعتی در آن پیدا نمی شود.
از این رو شکل گیری فرایند طراحی از یک تصویر ذهنی آغاز می شود که در آن تخته سنگی بر اثر ریشه دواندن گیاهی در آن شکافته شده است از این رو شاهد اثر گذاری این فرایند طبیعی بر بدنه ساختمان خواهیم بود که نشان از نفوذ و اثرگذاری طبیعت در معماری برج دارد از سویی دیگر بستر طرح شهر شیراز می باشد، شهری که حداقل در گذشته یک باغ شهر شمرده می شده ولی امروزه شاهد از بین رفتن باغات آن بر اثر ساخت و ساز های بی رویه هستیم با توجه به همین مساله برای شکل گیری انتظام فضایی از دیاگرام باغ های ایرانی بهره گیری شده بدین صورت که در باغ های محاط شده رابطه باغ با معماری مانند ظرف است و مظروف که باغ به وسیله معماری محاط شده در همین جهت در این پروژه عرصه های مسکونی در قالب دو حجم عمودی در اطراف یک گلخانه اقلیمی با قابلیت ایجاد اکوسیستم های متفاوت از هم شکل می گیرند که قابلیت تامین بخشی از نیاز های غذایی را در شهری مانند شیراز خواهد داشت سایر ویژگی هایی که با توجه به مبانی معماری بیونیک در بخش های مختلفی مانند سازه،پوسته،انرژی و... شکل گرفته را نیز به جهت کاهش متن نوشتار در این بخش، از نگارش آن ها صرف نظر کرده ایم.