لئوناردو بنه وُلو معمار، تاریخنگار و منتقد شناخته شده ایتالیایی پس
از تحمل دوره ای طولانیِ بیماری در خانه اش در برِشیا درگذشت، او یکی از تاثیرگذارترین
چهره های معاصر ایتالیا در حوزه تاریخنگاری معماری بود که تمرکز عمده اش بر راست
ازمایی مشکلات و امکانات شهرهای معاصرمان مقرر گردید.
نوشته های او مخصوصا کتاب تاریخ معماری مدرن، بارها و بارها تجدید چاپ
و به زبان های متعددی ترجمه شد و به عنوان میراث ماندگار او به یادگار مانده است،
میراثی که او را در قامت متمایز و متفاوت ترین معمار و مدرس دوران خود تثبیت کرد.
در بررسی چاپ جدید جلد دوم از مجموعه پنج جلدی تاریخ معماری مدرن که توسط انتشارات
ام آی تی روانه بازار کتاب گردید امده است:
"بنه وُلو احتمالا بیش از هر تاریخنگار معماری دیگری در دوران ما تلاش متقنی
برای نهادینه کردن تحولات مستتر در طراحی و برنامه ریزی در قالب دستگاه های فکری و
عملکردی اجتماعی و سیاسی متناسب با این تغییر و تحولات به انجام رساند."
فعالیت حرفه
ای بنه وُلو به عنوان مدرس، به موازات اثاری که او طراحی کرد و بعضا ساخت شکل
گرفته است، بناهایی همچون ساختمان جدید دفتر مرکزی نمایشگاه بولونیا، طرح جامع شهر آسکولی پیچنو به همراه طرح جامع مرکز تاریخی
بولونیا و طرح جامع مونزا.
روزنامه کوریرا دلا سرا در متنی که به یاد او چاپ کرده است یاداور می شود بنه وُلو
به همراه جولیو کارلو آرگان، برونو زوی و مانفردو تافوری معماری مدرن در ایتالیا و
دیگر نقاط جهان را تعریف کردند و بدان تاریخ بخشیدند. اخرین کتابی که از لئونارد بنه ولو به چاپ رسیده است فروپاشی برنامه ریزی شهری در
ایتالیا نام دارد که به سال 2012 و توسط انتشارات لاترزا چاپ و منتشر گردید.
بنه وُلو در جامعه معماری ایران نیز به واسطه ترجمه مجموعه پنج جلدی تاریخ معماری
مدرن و هم چنین تاریخ شهر و معماری در استانه هزاره سوم شناخته شده است، کتبی که
البته ترجمه هاشان هیچگاه مورد نقد ساختاری قرار نگرفتند و درست به مانند نویسنده
شان، ارتباط گفتمانی شان با دیگر جریان های فکری شکل دهنده معماری معاصر نیز
کاویده نشد، می توان گفت این کتاب ها در زمانه ای به دست مخاطب فارسی زبان رسید که
نظریه معماری در ایران فاقد ارزش عملکردی و وجاهت حرفه ای بود.