پل رین-کیو پیش از آنکه پلی برای اتصال کرانه های رود آمستل در آمستردام باشد، فضایی شهری و عرصه ای عمومی است .
این پل فضایی اجتماعی و تعاملی در حاشیه و روی بستر رودخانه در نزدیک ترین فاصله با موزه هرمیتاژ ایجاد می کند، بدون آنکه دید مستقیم به ورودی بنا را تحت تاثیر قرار دهد.
رویکرد ما در طراحی بر به چالش کشیدن مفهوم پل معمولی بنا شده استوار بود. در اینجا پل به مثابه فرمی کاملا نو در نظر گرفته شده است که به جای انتخاب بیشترین مسیر عمودی به سمت مقصد، از طریق ایجاد حلقه های مدور در رودخانه، سعی در خلق هرچه بیشتر فضا دارد. این حلقه های تکرار شونده به گونه ای طراحی شده اند که عرصه عمومی محدود بیرون موزه را به خود رودخانه تعمیم دهند، این سازه علاوه بر این ورودی موزه را دست نخورده، و دید به آن را از سوی دیگر رودخانه تقویت می کند.
با اضافه کردن نوار های عملکردی به این حلقه ها، ویژگی های طرح پیشنهادی را غنی تر کردیم، نوار های مذکور این اجازه را به پل می دادند که با پذیرش جمعیت بیشتر باشد کمبود فضای عمومی در منطقه را جبران کند.
زبان رسمی طرح پل اما از تاریخچه و سنت فرهنگی دوچرخه سواری و اسکیت سرعت در هلند وام می گیرد. ویژگی های عملکردی خاص پل و همپوشانی آن با فرهنگ شهر آمستردام، پل رین-کیو را به مقصد و نمادی در بافت مدرن شهر تبدیل می کند.