حادْمصرف گرایی و عدم توجه به پی ایندهای محیط زیستی و اجتماعی و اقتصادی اش در شرایطی که به واسطه شیوع کرونا مکانیسم "بقای فردی" در اولویت افراد قرار گرفته است، از بن مایه های تصویرسازی ها و عکاسی های ولف سیلوری نویسنده و عکاس ساکن مونیخ و وین است، تصاویری که بعضی شان پیش از شیوع کرونا تولید شده اند. مصرف بیش از حد دستمال توالت و کیسه های پلاستیکی و دیگر شوینده ها و پاک کننده ها و عدم توجه به "دیگرانی" که در این شرایط به هر دلیلی امکان دسترسی برابر و منصفانه به حقوق اولیه ای همچون "تمیز بودن و تمیز ماندن" را ندارند به وضوح و سادگی در تصاویری که او خلق کرده است خودنمایی می کند. تصاویری که موکدا یاداوری می کنند ولع انباشت و ذخیره سازی و تمایل عمیق به سلامت تکنیکی و بیولوژیکی بدن بخشی از خلق و خوی "فرد" است، خلق و خویی که صورت بندی های فکر نیز به خوبی ان را به مدل های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی کارمد بدل کرده و جمعیت های انسانی را در فکر و عمل به مصرف کنندگان بحران بدل می سازند. با امید به سلامتی "همه" با رعایت منطقی و کارامد اصول اولیه بهداشتی، با نگاهی به تصاویر ساده و سهلی که او خلق کرده می توانیم به این عبارت یکی از مولفان عملگرای نئولیبرالیسم؛ مارگارت تاچر نیز بیاندیشیم: "جامعه [دیگر] وجود ندارد" هر چه هست فرد است و تمایلاتش.